Χαμένος στη γραφειοκρατία ή για να είμαστε πιο ακριβείς στην απροθυμία δημόσιας διοίκησης και πολιτικής ηγεσίας να υλοποιήσουν αυτά που ψήφισαν πριν από τρία χρόνια, παραμένει επί της ουσίας ο έλεγχος των ενδοομιλικών συναλλαγών.

Αποτέλεσμα να υπάρχει απώλεια εσόδων, χωρίς ωστόσο οι αρμόδιες κυβερνητικές πηγές να είναι σε θέση να προσδιορίσουν ποιο είναι το ύψος των απωλειών αυτών για το δημόσιο κορβανά ή τι όφελος θα προκύψει για τα κρατικά έσοδα από τον έλεγχο στις ενδοομιλικές συναλλαγές.

Αρκεί πάντως να αναφερθούμε στην περίπτωση της Μεγάλης Βρετανίας, η οποία από τον έλεγχο των ενδοομιλικών συναλλαγών έχει έσοδα ύψους 2 δισ. ευρώ ετησίως.

Σημειώνεται ότι ο έλεγχος των ενδοομιλικών συναλλαγών εστιάζει στις περιπτώσεις εκείνες, που σε μέρος ή ακόμα και στο σύνολο των χρεώσεων και των πιστώσεων μεταξύ συνδεδεμένων επιχειρήσεων (μητρική με θυγατρική ή θυγατρικές μεταξύ τους), δεν τηρείται η αρχή των ίσων αποστάσεων, με απώτερο στόχο την απόκρυψη φορολογητέας ύλης

από της ελληνικές φορολογικές Αρχές και τη φορολόγηση αυτής σε χώρες με ευνοϊκότερους συντελεστές.

Στην Ελλάδα πάντως η ύπαρξη διπλής νομοθεσίας, η μη υπογραφή των απαιτούμενων υπουργικών αποφάσεων για ενεργοποίηση του σχετικού νόμου 3775/2009 που αφορά αρμοδιότητες του υπουργείου Οικονομικών και η “κόντρα” μεταξύ υπηρεσιών και υπουργείων έχει παγώσει επί της ουσίας την υλοποίηση αυτού του σημαντικού “εργαλείου”.

Το μόνο που έχει προχωρήσει ήταν μια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγο διάστημα στην Αθήνα στην οποία συμμετείχαν υπηρεσιακοί παράγοντες από τα υπουργεία Ανάπτυξης και Οικονομικών, στελέχη της Task Force και ελεγκτές ενδοαυλικών συναλλαγών ομάδων από τη Μ. Βρετανία, τη Γερμανία τη Δανία και την Πολωνία.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.grFOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin
Στη συνάντηση αυτή αποφασίσθηκε σύμφωνα με πληροφορίες να δημιουργηθεί μια μόνιμη ομάδα, διαδικτυακή, η οποία θα βοηθήσει την ελληνική ομάδα στην επίλυση διαφόρων θεμάτων και θα παρέχει την εμπειρία της.

Εκτός από το πρόβλημα που ανακύπτει στα δημόσια έσοδα από την αδυναμία ελέγχου των ενδοομιλικών συναλλαγών, σοβαρά προβλήματα έχουν ανακύψει το τελευταίο διάστημα και από τη φυγή εταιρικών κεφαλαίων στο εξωτερικό με αποτέλεσμα την απώλεια μεταξύ των άλλων και φορολογικών εσόδων.

Ειδικότερα σύμφωνα με διαπιστώσεις παραγόντων των υπουργείων Οικονομικών και Ανάπτυξης υπάρχει έξαρση εκροής επιχειρηματικών κεφαλαίων εκτός Ελλάδας, είτε για να αποφευχθεί η φορολογία είτε γιατί επιχειρηματίες και εταιρείες προσπαθούν να διασφαλιστούν από μια ενδεχόμενη έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη.

Όπως αναφέρουν οι ίδιοι παράγοντες τρεις είναι οι τρόποι που χρησιμοποιούνται.

Ο πρώτος και από τους πιο διαδεδομένους το τελευταίο διάστημα η επιλογή των επιχειρήσεων να προχωρούν σε επιστροφή κεφαλαίου προς τους μετόχους τους αντί να διανέμουν μέρισμα.

Η δεύτερη πρακτική σύμφωνα με τους ίδιους παράγοντες η ίδρυση θυγατρικών εταιρειών «φαντασμάτων», χωρίς αντικείμενο όπου μεταφέρονται κεφάλαια, με τη μορφή δανείων από τη μητρική που εδρεύει στην Ελλάδα και τα οποία ρευστοποιούνται στο εξωτερικό.

Ο τρίτος τρόπος, αφορά στη φυγάδευση κεφαλαίων στο εξωτερικό με την... βαλίτσα. Αυτή η περίπτωση αφορά επί της ουσίας ξέπλυμα "μαύρου χρήματος", γιατί οποιαδήποτε μεταφορά χρηματικού ποσού άνω των 3.000 ευρώ πρέπει να γίνεται υποχρεωτικά μέσω του Τραπεζικού συστήματος.

Εν τω μεταξύ η υπηρεσιακή Κυβέρνηση, επεξεργάζεται σύμφωνα με πληροφορίες τρόπους προκειμένου να ανακοπεί η εκροή κεφαλαίων. Βέβαια η οποία απόφαση θα ληφθεί από τη νέα Κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της Κυριακής.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες στα σενάρια που εξετάζονται είναι ακόμη και η επιβολή φόρου στην επιστροφή κεφαλαίου. Τα σενάρια που έχουν “πέσει” στο τραπέζι είναι είτε η επιβολή απευθείας φόρου στο επιστρεφόμενο ποσόν, είτε η η απαγόρευση χρήσης αφορολόγητων αποθεματικών για την επιστροφή κεφαλαίου, ή η αλλαγή των σχετικών άρθρων του νόμου 2190 σχετικά με τις προθεσμίες μέσα στις οποίες πραγματοποιείται η επιστροφή κεφαλαίου και η επιβολή χρονικών περιορισμών προκειμένου οι εταιρείες να αποφεύγουν αυτή τη λύση.