Άμεσο πλήγμα στα οικονομικά των ελληνικών νοικοκυριών αποτελεί η κρίση στον Εθνικό Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), αναφέρει σε σχετικό δημοσίευμα το iatronet.gr

Με το κόστος περίθαλψης να είναι ανελαστικό και τις ανάγκες το ίδιο, οι Έλληνες περιμένουν από το δημόσιο σύστημα να τούς στηρίξει σε μία εποχή που τα οικονομικά τους συρρικνώνονται.

Οι μελέτες δείχνουν ότι το 5% του ετήσιου εισοδήματος ενός μέσου νοικοκυριού αφορά ιδιωτικές δαπάνες Υγείας. Με απλά λόγια, κάθε ελληνική οικογένεια δαπανά 1.700 ευρώ το χρόνο για την υγεία των μελών της.

Πριν ένα ή δύο χρόνια, το ποσό αυτό ήταν ένας μισθός. Σήμερα, για όσους έχουν δουλειά, είναι σχεδόν δύο...

Την ώρα που οι Έλληνες βιώνουν την υπέρτατη δοκιμασία, το κράτος αποστρέφει το βλέμμα από τις ανάγκες των πολιτών και αποσύρεται από τη χρηματοδότηση του κοινωνικού συστήματος.

Οι ασφαλισμένοι δεν έχουν φάρμακα με πίστωση. Οι γιατροί τούς ζητούν να πληρώσουν για την επίσκεψη και από την επόμενη εβδομάδα θα πρέπει να πληρώνουν και για τις παρακλινικές εξετάσεις.

Όποιος έχει χρήματα επιβιώνει, σημειώνουν οι άνθρωποι του χώρου. Το ερώτημα είναι 'ποιός έχει χρήματα αυτή την εποχή';

ΕΟΠΥΥ

'Η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση από γεννήσεως του ελληνικού κράτους άρχισε. Ο ΕΟΠΥΥ είναι η ανατροπή σε όσα άσχημα, στραβά, αγκυλωμένα έχουμε ζήσει στην πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας μέχρι σήμερα...'.

Με αυτά τα λόγια, ο πρόεδρος του ΕΟΠΥΥ κ. Γεράσιμος Βουδούρης υποδέχεται τους επισκέπτες της ιστοσελίδας του μεγαλύτερου φορέα παροχής υπηρεσιών Υγείας στη χώρα.

Ο ΕΟΠΥΥ έχει - από τη μία - 9,5 εκατομμύρια ασφαλισμένους. Και από την άλλη, μία 'μαύρη τρύπα' 2 δισεκατομμυρίων ευρώ, από παλαιότερα χρέη των Ταμείων που τον απαρτίζουν.

Φαρμακοποιοί, γιατροί, εργαστηριακοί και κλινικάρχες έχουν κλείσει τη στρόφιγγα προς τον ΕΟΠΥΥ, διεκδικώντας την εξόφλησή τους.

Αυτό δεν είναι αλήθεια...

Το σωστό είναι ότι έχουν κλείσει τη στρόφιγγα στους ασφαλισμένους. Οι υπηρεσίες Υγείας ήταν πάντα ακριβές για τους πολίτες. Τώρα, δεν μπορούν να τις προσεγγίσουν καν.

Σε περιόδους κρίσης, η κατάρρευση του συστήματος περίθαλψης έχει άμεση επίπτωση στην ποιότητα και το προσδόκιμο ζωής των πολιτών.

Το παράδειγμα της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης είναι ενδεικτικό: Το προσδόκιμο επιβίωσης του λαού κατρακύλησε μαζί με το σύστημα Υγείας.

Απαξίωση

'Στηριζόμαστε στις δυνάμεις μας ιατροί, νοσηλευτικό, επιστημονικό και διοικητικό προσωπικό. Όλοι μαζί, με αποφασιστικότητα και θέληση ώστε να τα καταφέρουμε να εξυπηρετούμε τον Έλληνα ασφαλισμένο...'.

Έτσι περιγράφει ο πρόεδρος του ΕΟΠΥΥ τους στόχους του Οργανισμού. Ας παρακολουθήσουμε τη συνέπεια των λόγων του, με την ψυχρή γλώσσα των αριθμών.

Ο ΕΟΠΥΥ χρωστά σήμερα 420 εκατομμύρια ευρώ, προς τους φαρμακοποιούς όλης της χώρας. Τα χρέη προέρχονται από συνταγές του ΙΚΑ, του ΟΑΕΕ και του ΟΠΑΔ, οι οποίες εκτελέστηκαν μέσα στο 2011.

Χρωστά, επίσης, πάνω από 700 εκατομμύρια ευρώ στους συμβεβλημένους εργαστηριακούς γιατρούς, για εξετάσεις που έχουν πραγματοποιήσει σε ασφαλισμένους του τα τελευταία δυόμισι χρόνια!

Οι λοιπές του υποχρεώσεις, προς γιατρούς και λοιπούς προμηθευτές υγείας ξεπερνούν τα 600 εκατομμύρια.

Το πώς αντιμετωπίζει το κράτος τα πράγματα φαίνεται από το εξής:

Η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε με την τρόικα να πληρώσει (έως τις 31 Μαρτίου) τις οφειλές 1,5 δισεκατομμυρίου ευρώ που είχαν από το 2011 τα Ταμεία που συμμετέχουν στον ΕΟΠΥΥ.

Η δέσμευση αυτή δεν τηρήθηκε. Την ώρα που η πολιτεία 'στεγνώνει' την αγορά, οι φαρμακοποιοί καλούνται να πιστώσουν το σύστημα για περισσότερο από δύο χρόνια...

Πολιορκία

Υπό την πίεση των χρεών, οι φαρμακοποιοί 'πολιόρκησαν' το κτίριο του Οργανισμού την εβδομάδα που πέρασε.

Τη 'σκυτάλη' παίρνουν τη Δευτέρα οι γιατροί. Η διοίκηση του ΕΟΠΥΥ προσπαθεί να πληρώσει, αλλά το ταμείον είναι μείον και η αντίδραση κορυφώνεται.

'Το δόγμα που υπηρετούμε για τον ασφαλισμένο είναι: Διαπραγματευόμαστε τα πάντα και στο εξής πληρώνουμε την αξία και όχι την υπεραξία', διατείνεται ο κ. Γεράσιμος Βουδούρης στο μήνυμά του προς τους ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ.

Από τις πράξεις του, όμως, φαίνεται ότι η αξία και η υπεραξία έχουν πολύ υποτιμηθεί στις μέρες μας...