Την αναβάθμιση του ρόλου του ελληνοϊταλικού αγωγού ITGI επιχειρεί η ΔΕΠΑ, μετά την αρχική απόρριψη του σχεδίου από το Αζερμπαϊτζάν και εν όψει ιδιωτικοποίησής της.

Η διοίκηση της κρατικής εταιρείας, με τη συνδρομή των κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Ιταλίας, προβάλλει τον αγωγό ως το μέσο που θα προσφέρει ασφάλεια εφοδιασμού στη ΝΑ. Ευρώπη, μεταφέροντας αέριο όχι πλέον αποκλειστικά από την Κασπία, αλλά και από τη Βόρεια Αφρική και την Ανατολική Μεσόγειο όπου ανακαλύφθηκαν νέα μεγάλα κοιτάσματα στην ΑΟΖ του Ισραήλ και της Κύπρου.

Τις νέες προοπτικές του ελληνοϊταλικού αγωγού παρουσίασε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΠΑ Χάρης Σαχίνης στο Χιούστον του Τέξας, στο πλαίσιο της CERAWeek την οποία διοργανώνει ο οργανισμός συμβούλων Cambridge Energy Research Associates.

Με την παρουσίασή του, η οποία έγινε την περασμένη εβδομάδα, ο επικεφαλής της ελληνικής εταιρείας επιβεβαιώνει ότι:

· Η Ελλάδα, αξιοποιώντας τη γεωγραφική της θέση, παραμένει ενεργή στη διεκδίκηση μεταφορικού έργου για το φυσικό αέριο.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.grFOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin· Το σχέδιο του ITGI, ως σύστημα αγωγών, αποκτά νέο προσανατολισμό και στοχεύει στη μεταφορά αερίου από περισσότερες πηγές (Β. Αφρική, Ανατ. Μεσόγειος, LNG).
· Ο ITGI διεκδικεί έργο, μέσω της συνεργασίας με τον ρωσικής έμπνευσης South Stream, και για τη μεταφορά ρωσικού αερίου στην Ευρώπη.

Αναλύοντας τα δεδομένα για το άμεσο μέλλον, ο κ. Σαχίνης παρατηρεί ότι σε χώρες της ΝΑ. Ευρώπης, όπως η Ελλάδα, η αύξηση της ζήτησης φυσικού αερίου για τα επόμενα χρόνια θα είναι μεγάλη (Ελλάδα 3,6 δισ. κυβικά το 2010 και 4,5 δισ. κυβικά το 2011).

Επίσης, η Τουρκία, η οποία είναι ο μεγαλύτερος υποδοχέας φυσικού αερίου από την Κασπία, τη Ρωσία και αλλού, όπως και καταναλωτής, το 2014 θα έχει έλλειμμα 7,4 δισ. κυβικών μέτρων. Συμπληρωματικά σε αυτά, ο κ. Σαχίνης επισημαίνει ότι δεν υπάρχει καμία υπογεγραμμένη συμφωνία με την Τουρκία για την τράνζιτ διέλευση αερίου από τα δίκτυά της.

Τα παραπάνω ο κ. Σαχίνης τα αξιολογεί ως προβλήματα που υπονομεύουν την ασφάλεια εφοδιασμού για την περιοχή. Φέρνει δε ως παράδειγμα τα προβλήματα που αντιμετώπισε φέτος το χειμώνα η Ελλάδα. Συγκεκριμένα, από την αρχή του 2012, επί 25 συνολικά μέρες, η τουρκική BOTAS είχε διακόψει πλήρως την τροφοδοσία της Ελλάδας με αέριο, λόγω υπερβολικής κατανάλωσης στη γειτονική χώρα.

Αναλύοντας τις εναλλακτικές επιλογές που έχει η κοινοπραξία του κοιτάσματος Σαχ Ντενίζ 2 για τη μεταφορά του αερίου στην Ευρώπη, παρατηρεί ότι οι αγωγοί Nabucco και South East Europe Pipeline, οι οποίοι ακολουθούν τη βόρεια διαδρομή και παραμένουν πιθανές λύσεις, παρουσιάζουν έλλειψη εφεδρειών εφοδιασμού στην περίπτωση περικοπής στην παροχή από την Τουρκία, με το δίκτυο της οποίας θα συνδεθούν.

Η έλλειψη αυτή, σύμφωνα με τον κ. Σαχίνη, μπορεί να καλύψει το σύστημα αγωγών του ITGI, δηλαδή ο ελληνοϊταλικός και ο ελληνοβουλγαρικός αγωγός (αμφότεροι σχεδιάζονται ως διπλής ροής). Μέσω αυτών η ΝΑ. Ευρώπη θα μπορεί να τροφοδοτείται με αέριο Β. Αφρικής και με υγροποιημένο αέριο με την αξιοποίηση των τερματικών της Ρεβυθούσας και του νέου σχεδιαζόμενου τερματικού στη Βόρεια Ελλάδα (Καβάλα).

Τα νέα κοιτάσματα

Αυτά όμως σε βραχυπρόθεσμο στάδιο. Διότι από τη στιγμή όπου ανακαλύφθηκαν τα κοιτάσματα αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο (ΑΟΖ Ισραήλ και Κύπρου) τα δεδομένα έχουν αλλάξει ριζικά. Όπως αναφέρει συγκεκριμένα ο κ. Σαχίνης, τα αποθέματα των 3 ανακαλυφθέντων κοιτασμάτων (Tamar, Leviathan Ισραήλ, Block 12 Κύπρος) ξεπερνούν τα 850 δισ. κυβικά μέτρα.

Σύμφωνα δε με στοιχεία του USGS (United States Geological Survey), τα οποία επικαλείται, τα συνολικά αποθέματα στη ζώνη του Λεβαντίνου μπορεί να είναι τριπλάσια από αυτά που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα. Επιπλέον, είναι και η ελληνική περιοχή Νότια της Κρήτης, η οποία πιθανολογείται ότι περιέχει σημαντικές ποσότητες αερίου.

Για την έξοδο του αερίου αυτού στην κατανάλωση, σε ποσότητες 16 δισ. κυβικών μέτρων τον χρόνο, ο κ. Σαχίνης εκτιμά ότι 8 δισ. θα μπορούν να διατεθούν με τη μορφή υγροποιημένου και 8 δισ. μέσω αγωγών.

Αναλύοντας τις προοπτικές αυτές, σημειώνει ότι η κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού μήκους 1.100 χιλιομέτρων από τα νέα κοιτάσματα είναι τεχνικά εφικτή. Ο αγωγός αυτός θα έχει προορισμό το ελληνικό δίκτυο και το σύστημα αγωγών του ελληνοϊταλικού, μέσω του οποίου θα εφοδιάζει με αέριο τις ευρωπαϊκές αγορές. Επίσης, στη διαδρομή του θα μπορεί να εφοδιάζει με φυσικό αέριο την Κρήτη.

Αναφορικά με το κόστος του αερίου μέσω αγωγών, ο κ. Σαχίνης εκτιμά ότι στην περίπτωση αυτή είναι περίπου το ένα τρίτο του αντίστοιχου ενός τερματικού υγροποιημένου αερίου. Έτσι το κόστος τροφοδοσίας της Ευρώπης θα παραμείνει αρκετά χαμηλό.

South Stream - TAP

Μιλώντας για τον αγωγό Trans Adriatic Pipeline - TAP (Statoil, EGL, E.ON), σημειώνει ότι η επιλογή του από την κοινοπραξία του Σαχ Ντενίζ ΙΙ έγινε καθαρά για λόγους εμπορικότητας.

Τα κυριότερα μειονεκτήματα του συγκεκριμένου αγωγού (διέρχεται επίσης από την Ελλάδα, αλλά καταλήγει στην Ιταλία μέσω Αλβανίας) συνοψίζονται στο ότι στερείται τις απαραίτητες αδειοδοτήσεις, ενώ δεν έχει λάβει από την Ε.Ε., την εξαίρεση από το δικαίωμα πρόσβασης τρίτων, όπως ισχύει στον ITGI. Θεωρεί, ακόμα, δεδομένο ότι η κοινοπραξία του Σαχ Ντενίζ ΙΙ, λόγω των αδυναμιών αυτών του ΤΑΡ, θα καταλήξει στην επιλογή της βόρειας διαδρομής (SEEP-Nabucco).

Τέλος, για την προοπτική συνεργασίας του ITGI με τον ρωσικής έμπνευσης South Stream, επισημαίνει ότι ο αγωγός αυτός είναι ένα σχέδιο σε προχωρημένη φάση. Επίσης, ότι η Ρωσία θα μπορούσε να αποτελέσει έναν αξιόπιστο προμηθευτή και σε κάθε περίπτωση ο ITGI θα μπορούσε να αποτελέσει το νότιο σκέλος του αγωγού αυτού, καθώς το βόρειο θα κινηθεί μέσω της Βουλγαρίας, της Σερβίας, της Σλοβενίας κ.λπ.