Σκληρές εκφράσεις χρησιμοποιεί ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ρούσσος Παπαδάκης σε επιστολή του στην Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος για τα τεκταινόμενα στον χώρο της Δικαιοσύνης, της πολιτικής και των μέσων μαζικής ενημέρωσης.

Σύμφωνα με το ΑΠΕ, ο εισαγγελικός λειτουργός εγκαλεί τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο για τις πρόσφατες δηλώσεις περί μακελειού, οι οποίες έγιναν υπό την κάλυψη της βουλευτικής ασυλίας, όπως αναφέρει, και τον παροτρύνει να ασχοληθεί με τα προβλήματα των νοσοκομείων.

Το πλήρες κείμενο της αναφοράς του Ρ. Παπαδάκη έχει ως εξής:

ΑΝΑΦΟΡΑ
Ρούσσου-Εμμανουήλ Παπαδάκη
Αντεισαγγελέα Αρείου Πάγου

Προς

Τα μέλη του Δ.Σ. της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος

"Θα ήθελα να επαναλάβω αυτό που επανειλημμένα έχω πει: ν' αφήσουν τη δικαστική εξουσία να επιτελέσει το έργο της και να σταματήσει η όποια πολιτική ή επαγγελματική εκμετάλλευσή της. Τα ραδιοτηλεοπτικά λαϊκά παραδικαστήρια δεν προάγουν τον νομικό πολιτισμό και το Δίκαιο, όταν γίνεται υπέρβαση των ορίων της κριτικής, μάλιστα όταν επιδιώκεται πολιτικό όφελος ή το κέρδος της τηλεθέασης, παραπλανώντας την κοινή γνώμη και προσπαθώντας να ασκήσουν πίεση στη Δικαιοσύνη.

Όσο για τις ατυχείς δηλώσεις του κ. υπουργού Υγείας περί μακελειού που (υπό την κάλυψη της βουλευτικής ασυλίας) άπτεται της πρόκλησης σε τέλεση πλημμελήματος, θα ήθελα να του πω ας ασχοληθεί με το Νοσοκομείο της Ρόδου, που έμεινε χωρίς πετρέλαιο θέρμανσης και αναλώσιμα υλικά για να τα χορηγήσει τελικά η Μ.Κ.Ο., ας ασχοληθεί με το Νοσοκομείο Σύρου, όπου οι συγγενείς ασθενών μεταφέρουν ηλεκτρικές θερμάστρες για να τους ανακουφίζουν. Ακόμη, ας ασχοληθεί με το μερίδιο από τη συλλογική ευθύνη που αναλογεί για την "αποπροστασία" του πολίτη από την αύξηση της εγκληματικότητας (απότοκο πολιτικής τακτικής).

Όσοι διαχρονικά ασκώντας εξουσία μας έφθασαν σε αυτήν την κατάσταση, που οδήγησαν εκατοντάδες νέους στην ανεργία, στερώντας τους το όνειρο και την ελπίδα στη ζωή, δεν πρέπει να προκαλούν και δεν έχουν καμία θέση ανάμεσά μας. Αποδόμησαν από την παιδεία τις ανθρώπινες αξίες, το ήθος, την ειλικρίνεια, την καλοσύνη, την αγάπη, καλλιεργώντας τα αντίθετα, προβάλλοντας και υπερασπίζοντας το εγώ τους αντί το εμείς (την ενότητα), αυξάνοντας την απληστία και όχι το μέτρο (κατά την Αριστοτέλεια διατύπωση).

Όσον αφορά δικαστές και εισαγγελείς, καλό είναι όπου είναι απαιτητικοί με τους άλλους να είναι πρώτα απαιτητικότεροι και αυστηρότεροι με τους εαυτούς τους, το λάθος του άλλου να το συγχωρούν, όχι όμως το δικό τους (ώστε να μην το επαναλάβουν), να κάνουν διαρκή αυτοκριτική, γιατί όποιος την αφήνει, εγκαταλείπει μία από τις βασικές λειτουργίες της νόησης και στερεί από μια ιδιότυπη με τον εαυτό του διαλεκτική γόνιμη σύνθεσή της. Να γίνονται παρατηρητές αλλά και παρατηρούμενα αντικείμενα συγχρόνως, να εξορθολογίζουν την έρευνα, την ποινική δίωξη, την προσωρινή κράτηση, αφού οι υπερβολές αναιρούν το Δίκαιο.

Στο δίλημμα των πολιτών "τον νόμο να φοβούμαι ή τον δικαστή" να μην καταλήγουν στο δεύτερο, γιατί αυτό σημαίνει ότι αφήσαμε το Δίκαιο να διολισθήσει σε μέσο εκδικήσεως ή αδράνειας και θα μεταβληθούμε έτσι σε Νέρωνες και σε Ηρόστρατους της Δικαιοσύνης.

Τέλος, οι νομικοί (αλλά και οι συντεταγμένες εξουσίες) να βλέπουμε και να αντιμετωπίζουμε τη Δικαιοσύνη ως ένα όνειρο που διαρκώς προσπαθούμε να πραγματώσουμε".