Οι Έλληνες είμαστε ένας σκληρά εργαζόμενος λαός, τόνισε ο Έλληνας Πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος στην ομιλία του στο Ελληνογερμανικό Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητηρίο, προσθέτοντας ότι πρέπει να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί.

Ο κ. Παπαδήμος υποστήριξε ότι η "κρίση της Ελλάδας είναι αποτέλεσμα εγχώριων διαρθρωτικών προβλημάτων της οικονομίας, σωρευμένων σφαλμάτων πολιτικής του παρελθόντος".

Yπογράμμισε ωστόσο ότι "δεν πρέπει να υποτιμηθεί το μέγεθος της προσαρμογής που έχει ήδη επιτευχθεί και η πρόοδος που η χώρα έχει επιτελέσει" και ότι "αργά και κοπιαστικά η χώρα ανακτά την ανταγωνιστικότητα της"

Παράλληλα, σημείωσε ότι "μέχρι να ολοκληρωθεί το PSI και η ψήφιση της δανειακής συμφωνίας η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται αντιμέτωπη με οξείς οικονομικούς κινδύνους".

"Μόνο όταν έχουν κλείσει επιτυχώς οι δύο αυτές διαδικασίες θα μπορούμε να πούμε ότι η χώρα πατάει πια σε στέρεο έδαφος" τόνισε ο κ. Παπαδήμος.

Οι άνεργοι δεν έχουν ούτε κατώτατο μισθό ούτε 13ο και 14ο

Nωρίτερα, ο κ. Παπαδήμος δήλωσε από το βήμα της Βουλής ότι πρέπει να λυθεί το θέμα της ανταγωνιστικότητας της χώρας γιατί είναι καλύτερα να υπάρχουν επιχειρήσεις έστω και αν πληρώνουν λιγότερους μισθούς παρά να μην υπάρχουν επιχειρήσεις και να μεγαλώσει κι' άλλο η ανεργία.

Αναλυτικά, η ομιλία του κ. Παπαδήμου έχει ως εξής:

"Το κεντρικό οικονομικό πρόβλημα της χώρας είναι η χαμηλή θέση που κατέχουμε στην διεθνή ανταγωνιστικότητα των προϊόντων και υπηρεσιών. Σύμφωνα με δημοσιευμένους δείκτες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, κατά την περίοδο 2001-2009, δηλαδή κατά τα 9 χρόνια πριν εκδηλωθεί η κρίση, η σωρευτική απώλεια ανταγωνιστικότητας έναντι των εταίρων μας στην Ευρωζώνη, βάσει του σχετικού κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, έφθασε το 23%.

Αυτή η απώλεια ανταγωνιστικότητας αποτυπώνεται στο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών και στο εμπορικό έλλειμμα, που παρά τη μείωση που έχουν σημειώσει κατά τα τελευταία 2 χρόνια, παραμένουν σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα σε σχέση με το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν.

Η απώλεια ανταγωνιστικότητας αντανακλά το γεγονός ότι το κόστος εργασίας, μέρος του οποίου είναι και οι μισθοί, σημείωσε στην Ελλάδα σχεδόν διπλάσια αύξηση, κατά τα 9 χρόνια πριν από την κρίση, σε σχέση με τις λοιπές χώρες της Ευρωζώνης. Η σωρευτική αύξηση των ονομαστικών μισθών κατά την περίοδο αυτή ήταν σημαντικά υψηλότερη από τη συνολική αύξηση της παραγωγικότητας.

Αυτές οι εξελίξεις δεν μπορούν και δεν πρέπει να αγνοηθούν ούτε από τους εργαζόμενους ούτε από τις επιχειρήσεις. Η μεγάλη απώλεια ανταγωνιστικότητας αναπόφευκτα επηρεάζει αρνητικά τις εξαγωγές της χώρας και επηρεάζει την απασχόληση.

Όσο η χώρα αδυνατεί να πουλήσει περισσότερα προϊόντα και υπηρεσίες στη διεθνή αγορά, όσο οι εισαγωγές αγαθών από το εξωτερικό αυξάνονται, επειδή η οικονομία δεν είναι ανταγωνιστική, τόσο επιχειρήσεις θα κλείνουν και η ανεργία θα αυξάνεται. Προκειμένου να ανακάμψει η οικονομία και να πετύχει σταθερούς ρυθμούς ανάπτυξης, πρέπει να βελτιώσει τις εξαγωγικές επιδόσεις, και αυτό απαιτεί βελτίωση ανταγωνιστικότητας και μείωση του σχετικού κόστους των εγχώριων προϊόντων και υπηρεσιών.

Ανεξαρτήτως του τι προτείνουν οι δανειστές μας, οφείλουμε να εξετάσουμε από κοινού με τους κοινωνικούς φορείς μέτρα και πολιτικές που θα αποκαταστήσουν την ανταγωνιστικότητα που έχει απωλεσθεί και θα ενισχύσουν την απασχόληση.

Βεβαίως, η ανταγωνιστικότητα δεν εξαρτάται μόνο από το μισθολογικό κόστος, ούτε μόνο από το κόστος εργασίας. Όπως ο ίδιος τόνισα στους κοινωνικούς εταίρους κατά τις συναντήσεις μας, υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Η ανταγωνιστικότητα εξαρτάται, μεταξύ άλλων, από το μη μισθολογικό κόστος παραγωγής, όπως προσδιορίζεται από τις ασφαλιστικές εισφορές, το Φ.Π.Α. και άλλους φόρους, τα τιμολόγια δημόσιων υπηρεσιών.

Εξαρτάται από τα εμπόδια που η γραφειοκρατία βάζει στην επιχειρηματικότητα, που πολλές φορές μάλιστα συνδυάζονται με διαφθορά. Εξαρτάται και από την ποιότητα των προϊόντων που παράγονται και των υπηρεσιών που προσφέρονται.

Η κυβέρνηση προωθεί σειρά διαρθρωτικών αλλαγών, προκειμένου να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα αντιμετωπίζοντας τους άλλους παράγοντες που την περιορίζουν. Αυτός είναι ένας βασικός σκοπός του σχεδίου νόμου για τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος που εγκρίθηκε χθες από το Υπουργικό Συμβούλιο και θα κατατεθεί σύντομα στη Βουλή. Μπορούμε επίσης να αναζητήσουμε και άλλα μέτρα, ώστε να ελαφρύνουμε τον επαγγελματία, τον έμπορο, τον βιοτέχνη, την μικρή, μεσαία ή μεγάλη επιχείρηση.

Πράγματι, υπάρχουν κλάδοι και επιχειρήσεις όπου το μισθολογικό κόστος δεν επιβαρύνει σημαντικά την ανταγωνιστικότητα. Υπάρχουν όμως και πολλοί κλάδοι, όπου επιχειρήσεις κλείνουν και η ανεργία καλπάζει και στους οποίους το μισθολογικό κόστος είναι κρίσιμος προσδιοριστικός παράγοντας της ανταγωνιστικότητας.

Δεν μπορούμε επομένως να μην εξετάσουμε το ρόλο και τη συμβολή του μισθολογικού κόστους στην ανταγωνιστικότητα, όταν υπάρχουν στρεβλώσεις και οι συνέπειές τους, και όταν αυτές οι στρεβλώσεις και οι συνέπειές, είναι σήμερα εμφανείς στις δύσκολες συνθήκες που βιώνει η χώρα με την ύφεση και την αύξηση της ανεργίας.

Είναι προτιμότερο να υπάρχουν ανοιχτές επιχειρήσεις με λίγο χαμηλότερες αποδοχές με τη συμφωνία και των δύο πλευρών, αντί κλειστές επιχειρήσεις και περισσότεροι άνεργοι.

Από το 2009 έως σήμερα, έχουμε περίπου 38.000 επιχειρήσεις λιγότερες. Επιχειρήσεις που έκλεισαν, και δεν απασχολούν πια προσωπικό. Όπως ξέρετε, η ανεργία ξεπερνά το 17%. Οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ συνολικά μεταξύ 2009 και τέλους του 2011 μειώθηκαν κατά 185.000.

Έχουμε επομένως ένα σοβαρό πρόβλημα απασχόλησης. Αυτό συνδέεται εν μέρει με την ύφεση, με την πτώση της εγχώριας ζήτησης, στην οποία συμβάλλει και η περιοριστική δημοσιονομική πολιτική. Αυτό είναι γεγονός. Αλλά συνδέεται επίσης, καθοριστικά με την αδυναμία της χώρας να παράγει προϊόντα και υπηρεσίες ανταγωνιστικά στις αγορές.

Κανένας δεν μπορεί να είναι αδιάφορος σε αυτό το πρόβλημα της οικονομίας, που συνιστά και μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα. Οι κοινωνικοί εταίροι με αίσθημα ευθύνης, ξεκίνησαν ένα διάλογο με ουσιαστικό περιεχόμενο. Ενθαρρύνουμε το διάλογο αυτό και αναμένουμε τις αποφάσεις τους. Αποφάσεις που πιστεύουμε ότι θα αποτελέσουν μια νέα αφετηρία συνεννόησης για την επίλυση των μεγάλων προβλημάτων.

Ρωτάτε, κύριε Τσίπρα, αν η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε μειώσεις ή πάγωμα των μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Σας απαντώ ότι πρέπει να δοθεί χρόνος στους κοινωνικούς εταίρους να διαβουλευθούν. Όσο βρίσκεται σε εξέλιξη ο κοινωνικός διάλογος, η κυβέρνηση δεν μπορεί και δεν πρέπει να πάρει θέση επί των συγκεκριμένων θεμάτων της διαπραγμάτευσης.

Δεν υπάρχουν προειλημμένες αποφάσεις. Οι τελικές θέσεις της κυβέρνησης θα διαμορφωθούν λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα του κοινωνικού διαλόγου, με γνώμονα την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας αλλά και την προστασία των πιο αδύναμων στρωμάτων.

Οι άνεργοι δεν έχουν ούτε κατώτατο μισθό, ούτε 13ο και 14ο μισθό. Πρέπει να νοιαστούμε και γι’ αυτούς.

Αν η χώρα δεν τα καταφέρει να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους και να αντιμετωπίσει τις διαρθρωτικές αδυναμίες της οικονομίας, οι συνέπειες για το βιοτικό επίπεδο των μισθωτών και συνταξιούχων θα είναι δραματικές. Καταβάλουμε όλες τις δυνατές προσπάθειες για να αποφύγουμε μια τέτοια εξέλιξη.

Θα δούμε λοιπόν πού υπάρχουν περιθώρια για προσαρμογές, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί. Είναι όμως σαφές ότι για τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους, τα περιθώρια προσαρμογών είναι πολύ περιορισμένα".