Με 35 δισ. ευρώ θα προικισθεί ο έκτακτος και προσωρινός μηχανισμός στήριξης με τον οποίο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα εγγυηθεί τη ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών κατά τη διάρκεια εκτέλεσης του PSI, αποκάλυψε από τη Θεσσαλονίκη ο αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών κ. Ε. Βενιζέλος.

Μιλώντας στο Money Show o υπουργός Οικονομικών σημείωσε ότι η επόμενη δόση θα είναι ύψους 89 δισ. ευρώ και σε αυτά πρέπει να προστεθούν περίπου 35 δισ. ευρώ που θα αποτελέσουν την προσωρινή εγγύηση για τη ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών κατά τη διάρκεια της ανταλλαγής των ομολόγων.

Η εγγύηση θα δοθεί από τον EFSF στην ΕΚΤ και θα διαρκέσει για όσο η αξιολόγηση της Ελλάδος, λόγω του κουρέματος του χρέους, θα υποβαθμισθεί από τους οίκους στην βαθμίδα selective default. Με την ολοκλήρωση της ανταλλαγής και την αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας η εγγύηση θα αποσυρθεί.

Το θέμα συζητήθηκε, σύμφωνα με πληροφορίες, κατά τη διάρκεια της συνάντησης του πρωθυπουργού Λ. Παπαδήμου με τον πρόεδρο της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι.

Ο κ. Βενιζέλος αποκάλυψε ακόμη ότι η έβδομη δόση του προγράμματος θα καταβληθεί κανονικά μαζί με την πρώτη της νέας δανειακής σύμβασης. Επομένως η Ελλάδα θα πρέπει μέχρι τέλος του Φεβρουαρίου να έχει εισπράξει 80 δισ. ευρώ από το νέο πρόγραμμα (30 δισ. ευρώ για ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών, 30 δισ. ευρώ για χρηματοδότηση του PSI συν 20 δισ. ευρώ για κάλυψη χρηματοδοτικών αναγκών), συν 9 δισ. ευρώ από το παλαιό πρόγραμμα.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.grFOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin

Αν σε αυτά συνυπολογισθούν και οι προσωρινές εγγυήσεις ύψους 35 δισ. ευρώ που θα κληθεί να δώσει ο EFSF στην ΕΚΤ τότε το σύνολο της χρηματοδότησης προς την Ελλάδα από τον Προσωρινό Μηχανισμό ανέρχεται στα 125 δισ. ευρώ που θα πρέπει να δοθούν τέλη Φεβρουαρίου και Μάρτιο του 2012.

Πρόκειται για πολλά λεφτά, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο κ. Βενιζέλος,σε σχέση, πάντα με τη δύναμη πυρός που αυτή τη στιγμή διαθέτει ο EFSF για ν’ αντιμετωπίσει τα προβλήματα της Ιταλίας, της Ισπανίας, του Βελγίου, των άλλων χωρών του προγράμματος, όπως είναι η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, ή άλλων χωρών που μπορεί να εμφανιστούν να ζητούν τη βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, απευθείας ή μέσω ευρωπαϊκών θεσμών με παράκαμψη.