Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι ελληνικές εταιρείες όταν προσπαθούν να «ανοίξουν δρόμους» στις δύσκολες αγορές του εξωτερικού – Τι υποστηρίζουν στελέχη εισηγμένων εταιρειών για τράπεζες, περιθώρια κέρδους και φορολογική μεταχείριση.

Μπορεί πλέον οι εξαγωγές να αποτελούν μονόδρομο για πολλές επιχειρήσεις και μπορεί επίσης να είναι απαραίτητες για τη σταθεροποίηση της οικονομίας, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως τα πράγματα είναι εύκολα για τις ελληνικές εταιρείες και στο μέτωπο αυτό.

Ενδεικτικά είναι τα όσα δήλωσε η διοίκηση της S&B Βιομηχανικά Ορυκτά

στην πρόσφατη τακτική γενική συνέλευση των μετόχων της, ότι δηλαδή υπάρχουν αρνητικές επιπτώσεις στις κινήσεις του Ομίλου επειδή αυτός είναι ελληνικός και αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι οι πελάτες τους γνωρίζουν εδώ και πολλά χρόνια...

Μια άλλη πτυχή του ελληνικού προβλήματος θέτει ο Όμιλος Βιοχάλκο, διαπιστώνοντας πως ενώ οι ξένες τράπεζες χρηματοδοτούν εύκολα τις θυγατρικές του Ομίλου στο εξωτερικό, δεν δανείζουν τις εταιρείες του Ομίλου που έχουν ως έδρα την Ελλάδα. Λόγω του κινδύνου της χώρας, δεν χρηματοδοτούν, αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.grFOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin
Τα στελέχη της Βιοχάλκο επίσης πιστεύουν πως ανεξάρτητα από το αν οι εταιρείες του Ομίλου είναι κατά βάση εξαγωγικές, αποτελεί σημαντικό πρόβλημα η ύφεση στην ελληνική αγορά. Οι ελληνικές εταιρείες θα πρέπει να μεταφέρουν το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής τους στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, έχοντας να αντιμετωπίσουν ένα πολύ πιο υψηλό κόστος μεταφοράς από αυτό των ευρωπαϊκών χωρών, που διαθέτουν μια τεράστια αγορά «στα πόδια τους».

Αν μάλιστα, συνεκτιμήσει κάποιος και ορισμένους άλλους παράγοντες (πχ μεγαλύτερη πρόσβαση ευρωπαϊκών εταιρειών σε ανακυκλωμένη, άρα και φτηνότερη, πρώτη ύλη, τότε αποκτά μια καλύτερη εικόνα για το πόσο έχει επηρεάσει τον Όμιλο η καθίζηση της εγχώριας ζήτησης (οικοδομική δραστηριότητα, βιομηχανία, κ.λπ.).

Ένα ακόμη εμπόδιο που αντιμετωπίζουν οι ελληνικές εξαγωγικές εταιρείες είναι το αυξημένο κόστος χρηματοδότησης που αντιμετωπίζουν σε βάρος των Ευρωπαίων ανταγωνιστών τους. Η διαφορά των επιτοκίων στα δάνεια που λαμβάνουν οι εταιρείες υπερβαίνει σήμερα τις δύο ποσοστιαίες μονάδες και μάλιστα για όσες δανειακές συμβάσεις του παρελθόντος λήγουν, αυτές ανανεώνονται με πολύ υψηλότερο επιτόκιο (που συχνά ξεπερνά τις 200-250 μονάδες βάσης, ακόμη και για τις εταιρείες με υψηλή πιστοληπτική ικανότητα.

Ο κατάλογος των δυσκολιών δεν σταματά εδώ για τις ελληνικές εξαγωγικές εταιρείες, καθώς καλούνται να αντιμετωπίσουν και μια σειρά γενικότερων προβλημάτων που ταλαιπωρούν το σύνολο των ελληνικών επιχειρήσεων, όπως για παράδειγμα τις συχνότατες «έκτακτες» φορολογικές εισφορές, εναντίον των οποίων έχουν συχνότατα καταφερθεί γνωστοί εξαγωγικοί Όμιλοι, όπως πχ η Coca-Cola Τρία Έψιλον.
 
Η τελευταία έκτακτη φορολογική εισφορά επιβλήθηκε πέρυσι (λογιστικοποιήθηκε στα αποτελέσματα του Β’ τριμήνου του 2010), με την πλειονότητα των επιχειρηματιών να προβλέπει ότι κάποια πρόσθετη επιβάρυνση θα προκύψει και μέσα στη φετινή χρονιά.

Οι εξαγωγείς γενικότερα μιλούν και αυτοί για μεγάλα προβλήματα που πλήττουν το σύνολο των ελληνικών επιχειρήσεων, όπως τους υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές με τους οποίους επιβαρύνονται και μάλιστα θεωρούν πως οι πραγματικοί φορολογικοί συντελεστές είναι στην πράξη πολύ μεγαλύτεροι, λόγω των αποτελεσμάτων των φορολογικών ελέγχων.

Μια άλλη χαρακτηριστική περιγραφή είναι από πρόεδρο εισηγμένης εταιρείας, η οποία είναι εισαγωγική, αλλά παράλληλα προβαίνει και σε εξαγωγές: «Είναι πολύ πιο εύκολο για έναν ανταγωνιστή μας να εισάγει στην Ελλάδα, παρά εμείς να εξάγουμε στο εξωτερικό. Εμείς επιβαρυνόμαστε με υψηλότερους φόρους, με έκτακτες φορολογικές εισφορές, με εργοδοτικές εισφορές που υπερβαίνουν το 40%, ενώ παράλληλα η μεταφορά εμπορευμάτων κοστίζει πολύ φτηνότερα για τους ξένους, απ’ ότι για μας»…

--- Αποτελούν μονόδρομο

Παρά τις δυσκολίες ωστόσο, ο δρόμος των εξαγωγών αποτελεί μονόδρομο για τις ελληνικές επιχειρήσεις, καθώς σε μια περίοδο χαμηλής εγχώριας ζήτησης, οι εξαγωγές –ακόμη και με «σκοτωμένα» περιθώρια κέρδους- δίνουν την δυνατότητα στα ελληνικά εργοστάσια να δουλέψουν σε σχετικά υψηλές παραγωγικές δυναμικότητες και έτσι να διατηρήσουν θέσεις εργασίας και να συνεχίσουν να επιτυγχάνουν οικονομίες κλίμακας.

Πέραν αυτών, πολύ συχνά οι εξαγωγές γίνονται με καλύτερους όρους πληρωμής σε σύγκριση με την Ελλάδα, όπου πολύμηνες περίοδοι πίστωσης αποτελούν πλέον τον κανόνα. Θετικά επίσης για την κατεύθυνση προϊόντων στις αγορές του εξωτερικού αποτελεί και ο αυξημένος κίνδυνος επισφαλειών που χαρακτηρίζει πλέον τις εγχώριες πωλήσεις.
 
Σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, οι εταιρείες ασφάλισης πιστώσεων έχουν γίνει περισσότερο αυστηρές σε σχέση με το παρελθόν, άρα ασφαλίζουν πολύ μικρότερο αριθμό πελατών. Και αυτό, όταν την ίδια ώρα η δραστική υποχώρηση της εγχώριας ζήτησης αναγκάζει πολλές τις εταιρείες να διαθέτουν τα προϊόντα τους ακόμη και σε πελάτες με αμφίβολη πιστοληπτική ικανότητα…