Προκειμένου να σωθεί μια επιχείρηση προηγείται η αναδιάρθρωση των χρεών της και όχι η επιχειρησιακή σύμβαση με τους εργαζομένους, η οποία είναι και αντισυνταγματική, επεσήμανε σήμερα ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ,  απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με το ζήτημα που έχει προκύψει κλαδικές και επιχειρησιακές συμβάσεις.

Ειδικότερα, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ.Παναγόπουλος δήλωσε τα εξής:

Όπως γνωρίζετε συμπεριλαμβάνεται στο επικαιροποιημένο μνημόνιο μία διάταξη με την οποία λέγεται, υπερισχύουν οι επιχειρησιακές συμβάσεις των κλαδικών. Την εφαρμογή αυτής της διάταξης την κρίνουμε ως επιεικώς απαράδεκτη.

Αφενός μεν γιατί προσκρούει στο σύνταγμα και στους νόμους της χώρας προσκρούει επίσης σε ρυθμίσεις υπερνομοθετικής ισχύος δηλαδή διεθνείς συμβάσεις εργασίας που έχει κυρώσει η χώρα μας αλλά ακόμα και στην λογική υγιούς ανταγωνισμού.

Σε μια δομή απασχόλησης όπως αυτή που έχει η Ελλάδα αν επιχειρηθεί κάτι τέτοιο θα χρησιμοποιηθεί με βάσει το κόστος εργασίας για να παίξουν ένα παιχνίδι στον ανταγωνισμό οι εργοδότες.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.grFOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin
Στη συνάντηση που είχαμε με την κυρία Κατσέλη συμφώνησε με όλη την επιχειρηματολογία μας.

Ως εκ τούτου θεωρούμε ότι αυτή η διάταξη που προβλέπεται στο μνημόνιο δεν πρέπει επ ουδενί να εφαρμοστεί.
 
Όταν μια επιχείρηση βρίσκεται στα πρόθυρα του να κλείσει γίνονται διαπραγματεύσεις και στις διαπραγματεύσεις όλα τα μέτρα και τα εργαλεία προκειμένου να διασωθεί και η επιχείρηση και η απασχόληση τότε πρέπει να λαμβάνονται.

Δεν είναι όμως οι συμβάσεις που λύνουν το ζήτημα. Προηγούνται οι αναδιαρθρώσεις ,οι επιχειρησιακές αναδιαρθρώσεις οι αναδιαρθρώσεις των χρεών ο ρόλων των τραπεζών και βεβαίως δεν έχουν δείξει οι εργαζόμενοι όπου κινδυνεύει μια επιχείρηση ένα πνεύμα που να λέει ας χάσω την δουλειά μου δεν με νοιάζει.

Είμαστε εντελώς αντίθετοι στο να υπάρχουν γενικοί κανόνες. Στην περίπτωση αυτή λειτουργεί εξαιρετικά εκβιαστικά και ως εκ τούτου πρέπει να αντιμετωπίζεται κατά επιχείρηση, περίπτωση προς περίπτωση χωρίς να υπάρχουν ασφυκτικές και διοικητικές υποχρεώσεις. Αυτό να καθορίζεται πραγματικά με γνώμονα το τι πρόβλημα έχει η κάθε συγκεκριμένη επιχείρηση.

Αν προκύπτει πρόβλημα κλεισίματος μιας επιχείρησης μπορούμε να δούμε πως θα σώσουμε την επιχείρηση και τις θέσεις εργασίας.

Στη FULGOR που θα έπρεπε να είναι μια υγιής επιχείρηση αλλά ο ξένος ιδιοκτήτης της κάνει διάφορα πράγματα, εμείς συζητάμε πως θα διασωθεί όλη η απασχόληση πως θα κατοχυρωθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων και πως θα υπάρξει αυτή η παραγωγική μονάδα. Αν υπάρχει λοιπόν ένας γενικός κανόνας δεν συμφωνούμε γιατί δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα της συγκεκριμένης μονάδας που είναι πρόβλημα τραπεζικής υπερχρέωσης.
 
Για ποιο λόγο λοιπόν να μεταφέρουμε προβλήματα στους εργαζόμενους όταν τις περισσότερες φορές είναι προβλήματα των εργοδοτών και του κράτους.