Η Ελλάδα θα καταλήξει όχι μόνο να αναδιαρθρώσει το χρέος της, αλλά και να φύγει από το ευρώ, σχολιάζει στο blog του στους New York Times ο κ. Paul Krugman, τονίζοντας πως η Ελλάδα έχει αρχίσει να μοιάζει με την Αργεντινή του 2001.

"Πολλοί σχολιαστές πλέον θεωρούν ότι η Ελλάδα θα καταλήξει να αναδιαρθρώσει το χρέος της - ευφημισμός για την άρνηση πληρωμής του δημοσίου χρέους. Συμφωνώ. Όμως, η συζήτηση φαίνεται να σταματά σε αυτό, κάτι που είναι λάθος. Στην ουσία, η αντίληψη ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει είναι μάλλον υπερβολικά αισιόδοξη. Πείθομαι όλο και περισσότερο ότι η Ελλάδα θα καταλήξει να φύγει και από το ευρώ.

Τη λογική μου την έχω ήδη αναφέρει: ακόμα και με αναδιάρθρωση χρέους, η Ελλάδα θα εξακολουθήσει να έχει σοβαρά προβλήματα, αναγκασμένη να επιβάλει σκληρά μέτρα λιτότητας -και να προκαλέσει βαθιά οικονομική ύφεση- μόνο για να κλείσει το πρωτογενές, άτοκο έλλειμμα.

Το μόνο που θα μπορούσε να μειώσει αυτήν την ανάγκη για λιτότητα θα ήταν κάτι που θα βοηθούσε ώστε να επεκταθεί η οικονομία, ή τουλάχιστον να μη συρρικνωθεί σε τόσο μεγάλο βαθμό. Αυτό θα μείωνε την οικονομική οδύνη. Θα αύξανε παράλληλα τα έσοδα, μειώνοντας το αναγκαίο μέγεθος της δημοσιονομικής προσαρμογής.

Όμως, ο μοναδικός δρόμος προς την οικονομική επέκταση είναι η αύξηση των εξαγωγών -κάτι που μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν τα ελληνικά κόστη και οι τιμές καταγράψουν κάθετη πτώση σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Αν η Ελλάδα ήταν μια κοινωνία με ευρεία συνοχή, με συλλογικό καθορισμό μισθών, κάτι σαν μια Αυστρία του Αιγαίου, ίσως να ήταν δυνατόν να το πράξει αυτό μέσω μιας συλλογικά συμφωνημένης μείωσης των μισθών σε όλους τους τομείς - με "εσωτερική υποτίμηση". Όμως, όπως δείχνουν τα σημερινά τραγικά γεγονότα, δεν είναι.

Η εναλλακτική λύση είναι η υποτίμηση - που σημαίνει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να φύγει από το ευρώ.

Οποιαδήποτε ανακοίνωση σχεδίων για έξοδο από το ευρώ θα πυροδοτούσε καταστροφικές επιθέσεις στις τράπεζες. Με την ίδια λογική, οποιαδήποτε νύξη από άλλους "παίκτες", όπως η ΕΚΤ, ότι υπάρχει αυτή η εναλλακτική θα προκαλούσε κερδοσκοπικές επιθέσεις στις ελληνικές τράπεζες και ως εκ τούτου δεν μπορεί να υπάρξει.

Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Η Ελλάδα ήδη αρχίζει να μοιάζει με την Αργεντινή του 2001.

Και πάλι, αυτή δεν είναι μια εναλλακτική λύση έναντι της αναδιάρθρωσης χρέους. Είναι κάτι που μπορεί να χρειαστεί να γίνει επιπρόσθετα της αναδιάρθρωσης του χρέους, προκειμένου να γίνει εφικτή η δημοσιονομική προσαρμογή.

Ελπίζω ότι κάπου στα "έγκατα" της ΕΚΤ και του υπουργείου Οικονομικών της Ελλάδας έχουν αρχίσει να σκέφτονται το αδιανόητο. Γιατί αυτό το τρομακτικό αποτέλεσμα αρχίζει να μοιάζει καλύτερο από τις εναλλακτικές.