Η μόνη λύση για να μπορέσει η Ελλάδα να εξυπηρετήσει το χρέος της, χωρίς να χρεοκοπήσει, είναι η μετατροπή των χρεωστικών υποχρεώσεων, ώστε η απόσβεση να γίνει σε μεγαλύτερη χρονική περίοδο, όπως τονίζει σε άρθρο στη "Wall Street Journal" ο κ. Carl Weinberg.

Ο κορυφαίος οικονομολόγος, καθηγητής οικονομικών στο New York University και εκ των ιδιοκτητών της High Frequency Economics, εκτιμά ότι είναι μονόδρομος μια συμφωνία πολυετούς αναδιοργάνωσης, όπου οι λήξεις των εκδόσεων των ερχόμενων ετών θα μετακυλιστούν διανεμόμενες ισομερώς στην επόμενη 30ετία.

Οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους, αναφέρει στο άρθρο του ο οικονομολόγος: Στα επόμενα πέντε χρόνια η Αθήνα πρέπει να συγκεντρώσει 240 δισ. ευρώ, όσο και το ΑΕΠ της. Εξ αυτών, τα 150 δισ. ευρώ είναι για την αποπληρωμή του κεφαλαίου ομολόγων που λήγουν και τα υπόλοιπα τόκοι. Γι’ αυτό και η βοήθεια των 30 δισ. ευρώ, που είναι διατεθειμένη να δώσει η ευρωζώνη στην Ελλάδα, είναι σταγόνα στον ωκεανό. Όταν λήξει η γέφυρα από την ευρωζώνη (πιθανόν στους πρώτους μήνες του επόμενου έτους), η κυβέρνηση της χώρας θα βρεθεί στην ίδια δεινή θέση με τη σημερινή. Πολύ δύσκολα η Αθήνα θα καταφέρει να συγκεντρώσει τόσα κεφάλαια από τους ιδιώτες επενδυτές, με οποιοδήποτε επιτόκιο.

Δύο πράγματα πρέπει να γίνουν για να λυθεί το πρόβλημα: Πρώτον, να υπάρξει επανισορρόπηση στη δημοσιονομική κατάσταση. Αν η κυβέρνηση εφαρμόσει τα σχέδια που έχει ανακοινώσει, το φετινό έλλειμμα θα μειωθεί κατά το ένα τρίτο. Έτσι όμως θα προκληθεί καταστροφική ύφεση και προσθέτως θα πρέπει να γίνουν ανάλογες περικοπές το 2011 και ξανά το 2012.

Δεύτερον, συνεχίζει ο κ. Weinberg, θα χρειαστεί να ξεφουσκώσει ο μεγάλος όγκος των πληρωμών αρχικού κεφαλαίου, αν θέλουμε οι επενδυτές να πιστέψουν ότι η Ελλάδα μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της χωρίς να χρεοκοπήσει. Η απομείωση (write down) αυτών των υποχρεώσεων δεν είναι αποδεκτή, όμως οι πληρωμές θα μπορούσαν να εξομαλυνθούν και να μειωθούν στο βραχυπρόθεσμο μέλλον, με μετατροπή των χρεωστικών υποχρεώσεων, ώστε η απόσβεση να γίνει σε μεγαλύτερη χρονική περίοδο. Ο τρόπος για να γίνει αυτό δεν είναι άλλος από μια συμφωνία πολυετούς αναδιοργάνωσης. Οι λήξεις των ερχόμενων ετών θα μετακυλιστούν διανεμόμενες ισομερώς στην επόμενη 30ετία. Εάν γίνει σωστά αυτό, δεν θα χρειαστεί άλλη έκτακτη βοήθεια από τρίτους.

Ο κορυφαίος οικονομολόγος συνεχίζει με το εξής παράδειγμα: Στις αρχές της δεκαετίας του '80, οι τράπεζες χρησιμοποίησαν συμφωνίες πολυετούς αναδιοργάνωσης για να αποτραπεί το χρεοστάσιο στις μαζικές δανειακές υποχρεώσεις των αγοραστών ομολόγων λατινοαμερικανικών κρατών. Όλα τα δάνεια που είχε λάβει κάθε χώρα ενοποιήθηκαν σε μία και μόνη μακροχρόνια υποχρέωση. Θα λέγαμε ότι σε μέσο όρο τα δάνεια που επρόκειτο να λήξουν μέσα στη δεκαετία του '80 συγκεντρώθηκαν σε ένα μεγάλο δάνειο, ξεχωριστά για κάθε δανειολήπτη, με μέση διάρκεια ωρίμανσης τα 25 χρόνια.

Σε ένα ανάλογο πρόγραμμα αναδιοργάνωσης όλα τα ελληνικά ομόλογα που λήγουν από σήμερα έως το 2019 θα συγκεντρωθούν σε ένα πακέτο 25ετούς λήξεως, με επιτόκιο 4,5%, ακριβώς όσο είναι σήμερα ο μέσος όρος για τις εκκρεμείς υποχρεώσεις της Ελλάδας. Η διασπορά του χρονοδιαγράμματος απόσβεσης στα 25 χρόνια θα μειώσει τις ανάγκες χρηματοδότησης στα επόμενα 5,5 χρόνια κατά 60% ή 140 δισ. ευρώ. Η πολιτική εξουσία θα λάβει την απαραίτητη ανάσα ώστε να μπορέσει να επιβάλει τα μέτρα δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων αλλά και να αποκτήσει υποφερτή πρόσβαση στην πίστωση. Δεν θα χρειαστεί καμία "επιδότηση" ή "εγγύηση" ή "απομείωση" και το βάρος της προσαρμογής θα το επωμιστούν οι πιστωτές και όχι οι εταίροι της χώρας στην ευρωζώνη.

Φυσικά, ίσως δεν συμφωνήσουν σε μια τέτοια λύση όλοι οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων. Επενδυτές που νόμισαν ότι αγόρασαν ένα 10ετές δικαίωμα θα καταλήξουν με ένα 25ετές και υπό διαφορετικούς όρους, Όμως, ο κίνδυνος χρεοστασίου θα είναι πολύ χαμηλότερος - και αυτό δεν είναι καθόλου μικρή ανταμοιβή για τους επενδυτές.

Μια τέτοια λύση, καταλήγει ο κ. Weinberg, είναι μονόδρομος για την Ελλάδα και ίσως και για άλλες μεγαλύτερες οικονομίες της ευρωζώνης με υψηλά χρέη, αφού οι "γέφυρες" χρηματοδότησης της ευρωζώνης δεν προσφέρουν καμία λύση, αλλά κερδίζουν μόνο χρόνο.


Τι λένε πηγές από το Eurogroup

Πηγές από το Eurogroup θεωρούν ότι η επιστολή του Γ. Παπακωνσταντίνου προς Κομισιόν, ΕΚΤ και ΔΝΤ - πέραν του δημοσιεύματος της Wall Street Journal- επιδιώκει την άμεση αποσαφήνιση των όρων που ακόμα συζητούνται.

Μετά και την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου διαβουλεύσεων μεταξυ ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ, διαπιστώθηκε ότι το ΔΝΤ προτιμά να υποβάλλει ξεχωριστούς όρους χρηματοδότησης που αφορούν σε χρονοδιαγράμματα, την εκταμίευση των κονδυλίων, μέτρα για 2011 και 2012 και μεταρρυθμίσεις.

ΕΕ και ΕΚΤ επιθυμούν κοινή εποπτεία ώστε να μην υπονομευθεί η συνθήκη του Μάαστριχτ.