Πρακτικές «σαράφηδων» ακολουθεί το ελληνικό δημόσιο για το πακέτο στήριξης προβληματικών επιχειρήσεων που το ίδιο έχει ανακοινώσει, σε μια περίοδο όπου οι τράπεζες, πρακτικά, δεν δανείζουν τις -μικρομεσαίες- επιχειρήσεις ή αν το πράττουν ζητούν επιτόκια της τάξης του 7% με 8% ετησίως!

Πέρυσι τον Ιούλιο ο τότε υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, κ. Γ. Παπαθανασίου, εξέδωσε δύο υπουργικές αποφάσεις (2/49086/0025/3/7/09 και 2/54979/0025/23-7-09) με τις οποίες παρείχε τη δυνατότητα σε επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας να πάρουν δάνεια με κρατική εγγύηση.

Βάσει των αποφάσεων, οι επιχειρήσεις θα έπρεπε να υποβάλλουν στις τράπεζες επιχειρησιακό πλάνο και αν οι τελευταίες έκριναν ότι πληρούν τις προϋποθέσεις εισηγούνταν τη χορήγηση δανείου, το 70% του οποίου εγγυάται το κράτος.

Στόχος ήταν -και θεωρητικά παραμένει- να ανοίξουν οι στρόφιγγες των τραπεζικών χορηγήσεων προς τις επιχειρήσεις με προβλήματα αδύναμου ισολογισμού, οι οποίες είχαν κλείσει ερμητικά μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers και εν συνεχεία της κρίσης που ξέσπασε στην Ελλάδα λόγω του δημοσιονομικού εκτροχιασμού.

Στην πραγματικότητα το πρόγραμμα παροχής κρατικής εγγύησης για δανεισμό αποτελεί «εικονική πραγματικότητα» για τις επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας. Και αυτό γιατί οι προϋποθέσεις που τίθενται για να ενταχθεί μια επιχείρηση στο πρόγραμμα πληρούνται μόνο από εταιρίες με ισχυρούς χρηματοοικονομικούς δείκτες!

Όπως προκύπτει από τις απαντήσεις που έχουν λάβει ενδιαφερόμενες εταιρίες από την αρμόδια υπηρεσία κρατικών εγγυήσεων (Δέλτα 25) του υπουργείου Οικονομικών, για να λάβει η επιχείρηση εγγύηση απαιτείται να διαθέτει ακίνητα ελεύθερα βαρών ίσης αξίας με το δάνειο που αιτείται ή να εκχωρήσει επιταγές φερέγγυων πελατών η αξία των οποίων να φτάνει στο 120% του ποσού του δανείου.

Ως δε να μην ήταν αρκετά τα παραπάνω, η υπηρεσία του υπουργείου Οικονομικών ζητά, επιπλέον, να υπάρχει επαρκής διασπορά επιταγών ώστε να μειώνεται ο κίνδυνος, ενώ επιβάλλει το ύψος των επιταγών που δίνεται ως ενέχυρο να παραμένει στο 120% της αξίας του δανείου που εκταμιεύτηκε, ακόμη και όταν έχει εξοφληθεί το 50% του δανείου!

Επιπρόσθετα, ορίζεται ότι το κράτος θα εισπράττει ετήσια προμήθεια ασφαλείας 1% χωρίς δυνατότητα παροχής έκπτωσης. Το πρόγραμμα προβλέπει ότι η επιχείρηση θα καταβάλλει εξαμηνιαίες δόσεις δανείου και θα προπληρώνει με κάθε δόση την προμήθεια ασφάλειας της επόμενης δόσης.

Σύμφωνα με τραπεζικά στελέχη που επιθυμούν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους, πρόκειται για ιλαροτραγωδία, καθώς καμία από τις επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν προβλήματα ρευστότητας δεν πληροί τις παραπάνω προϋποθέσεις.

«Αν μια επιχείρηση χρειάζεται 10 εκατ. ευρώ για να αναχρηματοδοτήσει υφιστάμενο δανεισμό και να κινηθεί και έχει ακίνητα ελεύθερα βαρών ίσης αξίας ή επιταγές φερέγγυων πελατών αξίας 12 εκατ. ευρώ, μπορεί άνετα να πάρει δάνειο ή να προχωρήσει σε προεξόφληση απαιτήσεων σε συνεργασία με οποιαδήποτε τράπεζα και μάλιστα με ευνοϊκούς όρους», αναφέρει χαρακτηριστικά επικεφαλής τμήματος χορηγήσεων ελληνικής τράπεζας.

Από την άλλη, βέβαια, οι τράπεζες απαιτούν υψηλά επιτόκια από μικρομεσαίες επιχειρήσεις που πληρούν τα παραπάνω χαρακτηριστικά εξαιτίας της εκτόξευσης του κόστους χρηματοδότησής τους από την παραμονή των spreads με τα οποία δανείζεται το ελληνικό δημόσιο σε υψηλά επίπεδα.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση επιχείρησης που παρότι είχε τη δυνατότητα να δώσει ως ενέχυρο επιταγές πελατών οι οποίες να αντιστοιχούν έως και στο 120% της αξίας του αιτούμενου δανείου, οι τράπεζες της ζητούσαν επιτόκιο της τάξης του 8%, με αποτέλεσμα να προκριθεί η επιλογή της ένταξης στο πρόγραμμα κρατικής εγγύησης.