Συμφωνία με την Αθήνα ζητούν 18 οικονομολόγοι

Κύριοι,

Οι δυσκολίες στη διαπραγμάτευση ανάμεσα στην Ελλάδα και το Eurogroup προκαλούν πραγματικό κίνδυνο μη επίτευξης συμφωνίας – με πιθανές σοβαρές οικονομικές και πολιτικές συνέπειες για τον ελληνικό λαό αλλά και για όλους τους πολίτες της Ε.Ε. Η ουσία μίας οικονομικής ένωσης είναι το δούναι και λαβείν -δίνοντας τώρα μπορείς να ωφεληθείς αργότερα- αλλά και η ανταπόκριση στα δημοκρατικά αιτήματα των πολιτών. Πράγματι, κατά την άποψη πολλών εξ  ημών, οι «κατάλληλοι συμβιβασμοί» από την πλευρά των πιστωτών θα ευνοούσαν όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά ακόμη και εκείνους που της ζητούν τόσο αδιάλλακτα να παραμείνει στην ίδια πορεία. Χωρίς αλλαγή, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα θα καταρρεύσει.

Φοβούμαστε ότι η ανικανότητα επίτευξης θετικής συμφωνίας θα μπορούσε να αποτελέσει την αρχή της διάσπασης όχι μόνο της ευρωζώνης, αλλά και του οικοδομήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το συνεπακόλουθο πλήγμα θα οδηγήσει σε τάσεις πολιτικής αποσύνθεσης.

Είναι ξεκάθαρο τι χρειάζεται τώρα η Ελλάδα: οικονομική ανάκαμψη – με στήριξη από τη σημαντική χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων, θέσπιση μέγιστου πλεονάσματος στο 1,5% του ΑΕΠ,  με κάποια χρηματοοικονομική αναδιάρθρωση των χρεών της, συσχετισμό της εξυπηρέτησης του χρέους με κάποια ουσιώδη ανάπτυξη και με δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις που θα περιλαμβάνουν πάταξη της διαφθοράς και αποδυνάμωση των οικονομικών δυνάμεων των ολιγαρχών.

Επιπλέον, όπως επιμένει και ο αρθρογράφος των Financial Times, Wolfgang Munchau (δείτε εδώ το σχετικό άρθρο), η ελληνική κυβέρνηση έχει δημοκρατική εντολή για εναλλακτική πολιτική από την αποτυχημένη στρατηγική του παρελθόντος. Για τους εταίρους της, που επί του παρόντος είναι προσκολλημένοι σε ένα μοντέλο δρακόντειας δημοσιονομικής προσαρμογής το οποίο οδηγεί σε ελλιπή ανάπτυξη, υπάρχει η πρόκληση της ανάκαμψης, των επενδύσεων και της απασχόλησης. Βεβαίως, αυτό απαιτεί έναν βαθμό πραγματισμού. Το αντάλλαγμα, όμως, είναι η υπόσχεση για μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Ευρώπη.

Και η ανάπτυξη -όπως λένε- είναι ούριος άνεμος για όλα τα καράβια. Ο χρόνος μπορεί να εξαντλείται, αλλά φαίνεται ότι πρέπει να επιτευχθεί μία συμφωνία.

*Σημειώνεται ότι στις 23 Ιανουαρίου, 18 οικονομικοί αναλυτές μεταξύ των οποίων οι βραβευμένοι με Νόμπελ Οικονομικών Stiglitz και Πισσαρίδης, με άρθρο τους στους Financial Times, ζητούσαν να δοθεί στην Ελλάδα περίοδος χάριτος, ανακούφιση χρέους και επενδυτική βοήθεια, κάνοντας σύγκριση με τη Γερμανία του 1950.

Καθ. Joseph Stiglitz

Columbia University, Βραβευμένος με Νόμπελ Οικονομικών

Καθ. Chris Pissarides

London School of Economics, Βραβευμένος με Νόμπελ Οικονομικών

Καθ. Mary Kaldor

London School of Economics

Καθ. Stephany Griffith-Jones

IPD Columbia University

Michael Burke

Economists Against Austerity

Καθ. Panicos Demetriades

University of Leicester, πρώην επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου και μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΕΚΤ

Καθ. Charles Goodhart

London School of Economics

Sir Richard Jolly

Emeritus Professor Institute for Development Studies

Καθ. Inge Kaul

Hertie School, Berlin

Καθ. Gustav A Horn

Macroeconomic Policy Institute (IMK)

Neil MacKinnon

VTB Capital

Καθ. Marcus Miller

Warwick University

Καθ. Jose Antonio Ocampo

Columbia University

Avinash Persaud

Peterson Institute for International Economics

Helmut Reisen

Shifting Wealth Consult

Robert Skidelsky

Emeritus Professor, University of Warwick

Hilary Wainwright

Transnational Institute, Amsterdam

Καθ. Simon Wren-Lewis

Merton College Oxford

© The Financial Times Limited 2015. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation