Η αποχή, η Λε Πεν και το νέο πολιτικό τοπίο στη Γαλλία

Το Κανάλι της Μάγχης, στένεψε λίγο χθες τη νύχτα. Οι Γάλλοι ξύπνησαν το πρωί για να ανακαλύψουν ότι έχουν κολλήσει μια δόση εκλογικής απομόνωσης «βρετανικού στυλ».

Τα ποσοστά αποχής στον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών την Κυριακή, ήταν πάνω από 38%, ένα ποσοστό ρεκόρ για την Πέμπτη Δημοκρατία. Πριν 30 χρόνια, μόνο το 21% των ψηφοφόρων δεν έμπαινε στον κόπο να πάει να ψηφίσει.

Βέβαια στις βρετανικές δημοτικές εκλογές θα θεωρούνταν μεγάλη επιτυχία ακόμη και ποσοστό συμμετοχής 38%, όχι αποχής. Αλλά για την Γαλλία, ένα τέτοιο επίπεδο αδιαφορίας, αποτελεί σοκ. Και μάλιστα, ενώ το Google έκανε την εντυπωσιακή κίνηση να αφιερώσει το doodle εκείνης της ημέρας στο θέμα των δημοτικών εκλογών της Γαλλίας.

Η αναμενόμενη επίπτωση της αδιαφορίας των ψηφοφόρων της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς, είναι ότι πολλές ακραίες παρατάξεις, και ειδικά το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο (FN), είχαν καλύτερη εμφάνιση απ' όσο αναμενόταν.

Το Εθνικό Μέτωπο έλαβε μόνο 7% στις εθνικές εκλογές, αλλά πήγε πολύ καλά εκεί όπου επικέντρωσε την προσοχή του. Ο Steeve Briois με το παράξενο όνομα, κέρδισε την βορινή δημαρχία Ενίν-Μπωμόντ από τον πρώτο γύρο, προσφέροντας στο κόμμα τον πρώτο του δήμο από το 1995. Και από την εικόνα του πρώτου γύρου, φαίνεται ότι μπορεί να ακολουθήσουν με τον β' γύρο δήμοι όπως οι Αβινιόν, Μπεζιέρ και Περπινιάν. Και όλα αυτά μολονότι στην προεκλογική εκστρατεία τα μέσα ενημέρωσης αποκάλυψαν τις εκκεντρικότητες και τα εξωτικά γούστα ορισμένων πρωτοπαλίκαρων της ηγέτιδας Μαρίν Λε Πεν.

Το κεντροδεξιό κόμμα UMP πανηγύρισε την Κυριακή το βράδυ για την επιτυχία του. Η Nathalie Kosciusko-Morizet, πρώην εκπρόσωπος του πρώην Προέδρου Νικολά Σαρκοζύ, κυριάρχησε στην κάλπη των Παρισίων (αν και δύσκολα θα κερδίσει στον β΄ γύρο που θα κατεβάσουν κοινό ψηφοδέλτιο οι Σοσιαλιστές και οι Πράσινοι). Και οπωσδήποτε παρατηρείται στροφή προς την δεξιά σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές.

Αλλά το σημείο αναφοράς για τις συγκρίσεις είναι το 2008, όταν η χρηματοπιστωτική κρίση «φούντωνε» και η αριστερά ζούσε από τις καλύτερες εποχές της. Σε σχέση με εκείνο το σημείο αναφοράς, με έναν Πρόεδρο Φρ. Ολάντ που δεν καταφέρνει να πείσει ότι είναι «νορμάλ» και βιώνει ασύλληπτα βάθη αντιδημοτικότητας, η δεξιά θα έπρεπε να έχει κατακτήσει περισσότερες δημαρχίες.

Οι ψηφοφόροι εξακολουθούν να αδιαφορούν για την ατελείωτη εσωτερική φαγωμάρα στο UMP και τα μικροπρεπή ξεσπάσματα μεταξύ των ισχυρότερων μετα-Σαρκοζιστών, του Jean-François Copé και του François Fillon. Η προσπάθεια επανεμφάνισης του ιδίου του κ. Σαρκοζί, μέχρι στιγμής μένει θαμμένη κάτω από ένα βουνό φημολογίες για προεκλογικές εισφορές και παρακολουθήσεις δικαστών.

Στις επόμενες ημέρες, το μείζον θέμα και για τα δύο μεγάλα κόμματα, θα είναι το πώς θα αντιμετωπιστεί η απειλή του FN. Οι Σοσιαλιστές επιθυμούν, ή λένε ότι επιθυμούν, μια συμφωνία με το UMP, όπου θα συστήσουν και οι δύο στους ψηφοφόρους τους να ψηφίσουν όποιον υποψήφιο θεωρούν ότι μπορεί να πετάξει εκτός το Εθνικό Μέτωπο. Το UMP μέχρι στιγμής δηλώνει ότι δεν θέλει τέτοια συμφωνία και θα αφήσει τους οπαδούς του να ψηφίσουν ανεπηρέαστοι. Ορισμένοι ίσως προτιμήσουν το Εθνικό Μέτωπο από έναν Σοσιαλιστή υποψήφιο, αν αποσυρθεί ο κεντροδεξιός υποψήφιος του UMP. Είναι προφανές ότι το UMP έχει να λάβει πολύ δυσκολες αποφάσεις. Μπορεί να υπάρξουν αντιδράσεις αν το Εθνικό Μέτωπο κατακτήσει κάποιες δημαρχίες με έμμεση στήριξη του UMP.

Πιο μακροπρόθεσμα και οι δύο πλευρές αντιμετωπίζουν πιο δύσκολες προκλήσεις. Ο κ. Ολάντ πρέπει να αποφασίσει για το μέλλον της «χλιαρής» διακυβέρνησης του πρωθυπουργού Jean-Marc Ayrault. Οι επιλογές του περιλαμβάνουν προφανώς τον ανασχηματισμό, στον οποίο θα μπορουσε να δώσει νέο ρόλο στην Ségolène Royal, την πρώην σύντροφό του, η οποία έχει κάποια απήχηση στην αριστερά. Αλλά ο κ. Ολαντ δείχνει ότι θέλει να δει κάποια σημάδια ανάκαμψης στην απασχόληση, πριν παίξει αυτό το χαρτί. Δεν μπορούν να γίνουν πολλοί ανασχηματισμοί σε μια 5ετή θητεία: Θέλει να είναι βέβαιος ότι δεν θα συμπιεστεί η νέα κυβέρνησή του εξαιτίας κακών μεγεθών για την απασχόληση.

Στην δεξιά, το ζήτημα της ηγεσίας παραμένει άλυτο. Ούτε ο κ. Copé ούτε ο κ. Fillon θα κάνουν οικειοθελώς στην άκρη για να επανεφευρεθεί ο «αγαπητός Nicolas" ως υποψήφιος για το 2017. Οπότε θα γίνει κι άλλος εσωτερικός πόλεμος στο μέλλον.

Και στις δύο περιπτώσεις, τα μεγάλα κόμματα δίνουν την εντύπωση ότι ενδιαφέρονται περισσότερο για τις προσωπικές συγκρούσεις που εκτυλίσσονται στα σαλόνια του εβδόμου διαμερίσματος των Παρισίων, παρά για το πώς τα βγάζει πέρα ο μέσος Γάλλος πολίτης. Οσο συμβαίνει αυτό, η αποχή θα αυξάνεται και το Εθνικό Μέτωπο θα προοδεύει.

Οι ευρωπαϊκές εκλογές, όταν το κόμματα θα στοχεύει σε μερίδιο άνω του 7% της εθνικής ψήφου, δεν απέχουν πολύ...

© The Financial Times Limited 2014. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation