LEX: Πολιτικό το πρόβλημα της ευρωζώνης

Η στήλη LEX επισημαίνει πως οι ανησυχίες των αγορών είναι πλέον πολιτικές, καθώς στην Ιρλανδία ουδείς έχει λαϊκή εντολή, ενώ η Γερμανία πρέπει να αποφασίσει εάν και πόσο θέλει να προσπαθήσει για την ευρωζώνη.

Δημοσιεύθηκε: 23 Νοεμβρίου 2010 - 11:55

Το σενάριο ήταν απλό: Αφού η ιρλανδική κυβέρνηση υπέκυψε στις πιέσεις και ζήτησε βοήθεια το σαββατοκύριακο, το ευρώ κινήθηκε για λίγο ανοδικά συνεπεία του ράλι ανακούφισης, όπως και όλες οι τοποθετήσεις που ενέχουν υψηλότερα ποσοστά κινδύνου ανά τον κόσμο. Η εξέλιξη αυτή έγινε κατά το πρότυπο που είχε τεθεί από τις προηγούμενες μεγάλες κρίσεις μετάδοσης: από την αμερικανική χρηματοοικονομική κρίση του 2007-08, μέχρι την ασιατική του 1997 και τον ευρωπαϊκό μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών το 1992-93. Στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια, όμως, τελικά επικράτησαν ρευστοποιήσεις, το ευρώ αποδυναμώθηκε έναντι του δολαρίου και τα spreads των ιρλανδικών ομολόγων διευρύνθηκαν.

Το αναμενόμενο πακέτο στήριξης δεν είναι το πρόβλημα. Θα είναι αρκετά μεγάλο για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα χρηματοδότησης και κεφαλαιακής επάρκειας των ιρλανδικών τραπεζών. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να τροποποιηθούν οι αρχικές εκτιμήσεις. Η Ιρλανδία μπορεί να αποπληρώσει αυτό το επιπλέον χρέος, αλλά μόνο με μεγάλες οικονομικές οδύνες.

Οι ανησυχίες των αγορών είναι περισσότερο πολιτικές. Εντός της Ιρλανδίας υπάρχει ανησυχία γιατί πρακτικά κανένας δεν έχει λαϊκή εντολή για να δεχτεί τη στήριξη. Στην ευρωζώνη η κρίση κορυφώθηκε, παρότι η Ιρλανδία δεν αντιμετώπιζε κρατικές ανάγκες χρηματοδότησης για τους επόμενους μήνες, κυρίως για πολιτικούς παράγοντες: την απλή εισήγηση της Γαλλίας και της Γερμανίας ότι ο μηχανισμός αντιμετώπισης κρίσεων θα πρέπει να περιλαμβάνει κόστος όχι μόνο για τους φορολογούμενους πολίτες αλλά και για τους επενδυτές στις τράπεζες.

Ο γερμανικός πολιτικός κόσμος θα πρέπει τώρα να αποφασίσει πόσο θα πληρώσει για να κρατήσει το ευρώ. Όπως επισημαίνει και η BNY Mellon, το 1993 η Bundesbank τερμάτισε τον παλαιό μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιλέγοντας να συνεχίσει τη δική της μάχη κατά του πληθωρισμού, αντί να μειώσει τα επιτόκια, ώστε να διευκολύνει την παραμονή του γαλλικού φράγκου στον μηχανισμό. Η δυναμική του τρέχοντος επεισοδίου είναι παρόμοια, με την ισχυρή αντίσταση των Γερμανών φορολογουμένων στις δαπάνες για τις οικονομίες της περιφέρειας.

Οι επενδυτές τα κατανοούν αυτά. Κατά συνέπεια, το ράλι ανακούφισης παρακάμφθηκε και οι αγορές πήγαν κατευθείαν στο επόμενο στάδιο, στο ερώτημα της μετάδοσης "ποιος θα ακολουθήσει;" όπου απάντηση είναι η Πορτογαλία, για την οποία η αγορά προβλέπει ένα παρόμοιο πακέτο στήριξης. Η Ισπανία ήδη φημολογείται ότι θα είναι η επόμενη.

Τουλάχιστον, το σενάριο για το πώς καταλήγουν οι κρίσεις μετάδοσης είναι πάντα συνεπές: οι αγορές αναγκάζουν τους πολιτικούς να λάβουν με αποφασιστικότητα θέση ή αλλιώς να παραδοθούν.

© The Financial Times Limited 2010. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation