A drachma-tization

Θα μπορούσε η Ελλάδα να εξοστρακιστεί από την ευρωζώνη ή εν προκειμένω την Ε.Ε. εξαιτίας του δημοσιονομικού της παραπτώματος; Κατά το Alphaville, το ζήτημα έχει τεθεί προς ακαδημαϊκή συζήτηση σε Ε.Ε. και ΟΝΕ.

Δημοσιεύθηκε: 19 Ιανουαρίου 2010 - 07:53

Τελ. Ενημ.: 19 Ιανουαρίου 2010 - 16:40

Izabella Kaminska (Alphaville)

Θα μπορούσε η Ελλάδα να εξοστρακιστεί από την ευρωζώνη ή εν προκειμένω από την Ε.Ε. εξαιτίας του δημοσιονομικού της παραπτώματος;

Όπως ανέφερε το Alphaville από την ίδια στήλη την περασμένη εβδομάδα, αυτό είναι ένα ζήτημα που πρόσφατα τέθηκε εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε κείμενο εργασίας με τίτλο "Απόσυρση και Απέλαση από την Ε.Ε. και την ΟΝΕ: Κάποιες σκέψεις" του κ. Φοίβου Αθανασίου που δημοσιοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2009.

Τη Δευτέρα, ο διάσημος αντιευρωπαϊστής αρθρογράφος κ. Ambrose Evans-Pritchard, έχοντας στα χέρια του το κείμενο, κατέληξε στο συμπέρασμα πως δείχνει ότι οι αξιωματούχοι προετοιμάζονται ήδη για το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει κάποια χώρα τη νομισματική ενοποίηση της Ε.Ε.

Ειδικότερα, μεταφράζει το κείμενο ως σημαντική προειδοποίηση προς την Ελλάδα και άλλες περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης, αναφέροντας:

"Όσοι υποπτεύονται ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έχει φιλοδοξίες εξουσίας ανάλογες του Μεσαιωνικού Παπισμού θα βρουν πολλά στοιχεία που επιβεβαιώνουν τους φόβους τους, σε αυτό το φοβερό κείμενο...".

Πολύ σημαντικό είναι το στοιχείο που αναφέρει ότι μια έξοδος από την ευρωζώνη συμπαρασύρει αποκλεισμό και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. "Όλα τα μέλη της Ε.Ε. πρέπει να συμμετέχουν στην ΟΝΕ (πλην της Βρετανίας και της Δανίας, που έχουν δικαίωμα μη συμμετοχής)".

Είναι μια προειδοποιητική βολή για την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Ισπανία. Αν δεν καταφέρουν να εξασφαλίσουν τη λαϊκή στήριξη για δρακόντεια λιτότητα, κινδυνεύουν να πέσουν σε ισλανδική λησμονιά. Ή στην περίπτωση της Ελλάδας, να επιστρέψουν στην ψυχρή αγκαλιά της Μικράς Ασίας.

Στο κείμενο υπάρχει άλλο ένα πολύ σημαντικό εύρημα. Αναφέρεται ότι "η έξοδος ενός κράτους-μέλους από την ΟΝΕ, χωρίς την παράλληλη έξοδο από την Ε.Ε., είναι νομικώς αδιανόητη. Και ότι "αν και ίσως δυνατόν με έμμεσα μέτρα, ο αποκλεισμός από την Ε.Ε. ή την ΟΝΕ είναι νομικά πρακτικώς αδύνατος".

Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να θεωρούμε μια τέτοια προοπτικά εξαιρετικά απίθανη.
Αναφέρεται όμως παράλληλα ότι, αν μια χώρα έχει εκδιωχθεί από την ΟΝΕ ή ως εκ τούτου από την Ε.Ε., δεν υπάρχει κάτι που να την εμποδίζει να συνεχίσει να χρησιμοποιεί το ευρώ.

Το κείμενο καταλήγει με την υπενθύμιση ότι, ενώ θεσμικά η συμμετοχή ενός κράτους-μέλους στην ευρωζώνη δεν είναι δυνατή χωρίς τη συμμετοχή στην Ε.Ε., δεν ισχύει το ίδιο για τη χρήση του ευρώ από ένα πρώην μέλος.

Θα πρέπει πράγματι να γίνει κάποια διάκριση, από τη θεσμική άποψη, ανάμεσα στη συμμετοχή ενός κράτους-μέλους στην ευρωζώνη και στην κυκλοφορία του ευρώ στα εδάφη του.

Θεσμικώς, η κεντρική τράπεζα ενός πρώην μέλους δεν μπορεί πλέον να εντάσσεται στην ευρωζώνη (δηλαδή να συμμετέχει στις κυβερνητικές δομές και στα όργανα λήψης αποφάσεων της ESCB [η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες όλων των κρατών της Ε.Ε.] τουλάχιστον όχι χωρίς τη μεταρρύθμιση της Συνθήκης της Ε.Ε. και το καταστατικό της ESCB).

Το εάν ένα πρώην μέλος μπορεί να συνεχίσει να χρησιμοποιεί το ευρώ ή όχι είναι διαφορετική και πιο ακανθώδης συζήτηση, που μας επιστρέφει στη συζήτηση περί... ευρωποίησης (euroisation), ειδικά εάν το εν λόγω κράτος-μέλος προτείνει να χρησιμοποιεί μόνο το ευρώ, το οποίο θα εξασφαλίζει από την αγορά.

Αν και είναι αμφισβητήσιμο τι νόημα θα έχει κάτι τέτοιο για την Ελλάδα. Το θέμα είναι ότι στα μάτια της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν βρισκόμαστε καθόλου κοντά στην επαναφορά της δραχμής ή άλλου νομίσματος.

© The Financial Times Limited 2010. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation