Τα πέντε σημαντικότερα γεγονότα του 2009

Η ορκωμοσία του κ. Obama, οι εκλογές στο Ιράν, η σύνοδος του G20, η αύξηση των αμερικανικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν και η Σύνοδος της Κοπεγχάγης για το Κλίμα είναι τα πέντε πιο «καυτά» γεγονότα του 2009.

Δημοσιεύθηκε: 24 Δεκεμβρίου 2009 - 07:48

Gideon Rachman

Τα πέντε σημαντικότερα γεγονότα του 2009

Το πιο περίεργο γεγονός του 2009 ήταν ότι υπήρξε ένα φυσιολογικό έτος. Στην αρχή του έτους η κρίση προκαλούσε πανικό στα γραφεία των πρωθυπουργών και στα παλάτια των προέδρων ανά την υφήλιο. Αρκετοί πολιτικοί κοιτούσαν με αγωνία τη δεκαετία του ’30.

Ο φόβος ότι οι κόσμος θα επιστρέψει στα συσσίτια και οι ορδές του φασισμού θα ξαναγυρίσουν αποδείχτηκε υπερβολικός. Η γερμανική οικονομία συρρικνώθηκε 5% σε ετήσια βάση στο εννεάμηνο, αλλά οι Γερμανοί επανεξέλεξαν την κ. Angela Merkel. Μία καλή, κεντρώα επιλογή. Οι ιαπωνικές εκλογές ήταν πιο δραματικές καθώς σήμαναν το τέλος της κυριαρχίας του κόμματος Liberal Democratic Party. Όμως είναι πολύ νωρίς για να πούμε κατά πόσον η πολιτική ζωή της χώρας έχει αλλάξει.

Για τους παραπάνω λόγους ούτε οι ιαπωνικές ούτε οι γερμανικές εκλογές περιλαμβάνονται στη δική μου λίστα με τα πέντε σημαντικότερα γεγονότα του 2009. Η δική μου λίστα είναι η ακόλουθη:

Ιανουάριος: Ορκωμοσία του κ. Barack Obama. Οι πιστοί οπαδοί του κ. Obama θα υποστηρίξουν ότι τα σημαντικότερα γεγονότα του έτους ήταν οι ομιλίες που πραγματοποίησε ο νέος Πρόεδρος. Η ομιλία του στην ορκωμοσία, η ομιλία του στην Πράγα, όπου έκανε λόγο για έναν κόσμο απελευθερωμένο από την πυρηνική απειλή, η ομιλία του στο Κάιρο, όπου πραγματοποίησε «άνοιγμα» στον μουσουλμανικό κόσμο, η ομιλία του στα Ηνωμένα Έθνη, όπου τόνισε ότι με τις ομιλίες δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα και η ομιλία του κατά την παραλαβή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης, όταν ο κ. Obama ευχαρίστησε τους συντηρητικούς Αμερικανούς κάνοντας λόγο για «το κακό» και την ανάγκη ύπαρξης πολέμων. Η ομιλία του στην ορκωμοσία ήταν ίσως η πιο σημαντική στιγμή, καθώς ο πρώτος μαύρος Πρόεδρος των ΗΠΑ ενέπνευσε ελπίδες για ανάκαμψη της χώρας και διεθνή ειρήνη.

Ιούνιος: Οι προεδρικές εκλογές στο Ιράν δημιούργησαν και κατόπιν κατέστρεψαν τις ελπίδες για αλλαγή στη χώρα. Άφησαν, όμως, και την αίσθηση της αστάθειας που υπάρχει στην ιρανική κυβέρνηση. Η επανεκλογή του κ. Mahmoud Ahamdi-Nejad ως Προέδρου ακολουθήθηκε από διαδηλώσεις που «σταμάτησαν» με χρήση βίας. Αυτό το γεγονός σε συνδυασμό με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν κατέστρεψε την προσπάθεια του κ. Obama να μετατρέψει την αποκατάσταση των σχέσεων ΗΠΑ - Ιράν σε ένα από τα βασικά στοιχεία της πολιτικής του.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.gr

FOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin
Σεπτέμβριος: Η σύνοδος του G20 στο Pittsburg ήταν η στιγμή που ανακοινώθηκε και επίσημα ότι το G20 αντικαθιστά το G8 ως ο βασικός «οργανισμός» για να συζητούνται τα θέματα της παγκόσμιας οικονομίας. Η απόφαση αυτή ήταν η επιτομή της μετάβασης από έναν κόσμο που κυβερνούνταν από τη Δύση σε έναν κόσμο με περισσότερους «πόλους». Το G8 ήταν ένα κλαμπ με Αμερικανούς, Ευρωπαίους και τους Ιάπωνες. Το G20 είναι ένα κλαμπ όπου συμμετέχουν οι αναδυόμενες δυνάμεις και κυρίως οι Κίνα, Ινδία και Βραζιλία. Βέβαια, το κατά πόσον αυτό το νέο κλαμπ θα είναι και αποτελεσματικό μένει να αποδειχτεί.

Δεκέμβριος: Η αύξηση των αμερικανικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν. Έπειτα από αρκετούς μήνες αγωνίας ο κ. Obama ανακοίνωσε την απόφασή του. Οι ΗΠΑ θα στείλουν επιπλέον 30.000 στρατιώτες στο Αφγανιστάν. Το αποτέλεσμα είναι ότι περισσότερα από τα 2/3 των ξένων στρατευμάτων στη χώρα θα είναι πλέον αμερικανικά. Πιθανώς, δε, η τύχη της διακυβέρνησης Obama να εξαρτηθεί και από το αποτέλεσμα του πολέμου. Δεν πρόκειται και για μία τόσο ευχάριστη σκέψη, με δεδομένη τη φάρσα της επανεκλογής στη θέση του Προέδρου του κ. Hamid Karzai και τη συνεχιζόμενη ενίσχυση της δύναμης των Ταλιμπάν.

Δεκέμβριος: Η Σύνοδος της Κοπεγχάγης για το Κλίμα. Παρά τις προσπάθειες των πολιτικών η σύνοδος αποδείχτηκε καταστροφή. Δεν κατόρθωσαν να συμφωνήσουν σε δεσμευτικούς όρους για τη μείωση της εκπομπής ρυπογόνων αερίων. Ας ελπίσουμε ότι αυτοί που εκφράζουν σκεπτικισμό για το κατά πόσον το εύρος της καταστροφής του περιβάλλοντος είναι τόσο ισχυρό έχουν δίκιο. Σε διαφορετική περίπτωση… τη βάψαμε.

Τι λείπει από τα παραπάνω; Τίποτε απ’ ό,τι συνέβη στην Ευρώπη δεν θεωρώ ότι μπορεί να περιληφθεί στην πρώτη πεντάδα. Η τελική επικύρωση της Συνθήκης της Λισαβόνας και η τοποθέτηση του κ. Herman van Rompuy στη θέση του προέδρου της Ε.Ε. δεν είναι γεγονότα άξια σχολιασμού. Ούτε η σταδιακή επιστροφή της παγκόσμιας οικονομίας σε πορεία ανάκαμψης αξίζει να μας απασχολήσει και τόσο.

Υπάρχει κάτι που να συνδέει τα πέντε γεγονότα; Δυστυχώς ναι. Το μεγάλο θέμα για το 2009 είναι ότι η αρχική ευφορία που συνόδευσε την εκλογή του κ. Obama «ξεφούσκωσε». Η ευφορία καταστράφηκε καθώς έγινε κατανοητό ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ -όσο χαρισματικός και προικισμένος κι αν είναι- δεν μπορεί απλώς «να κουνήσει το δαχτυλάκι του» και να αλλάξει την πορεία του κόσμου. Από το Ιράν έως το Αφγανιστάν και τη Σύνοδο της Κοπεγχάγης το 2009 είναι μία καλή σπουδή για την απείθαρχη φύση των παγκόσμιων προβλημάτων και για τα όρια της αμερικανικής δύναμης.

© The Financial Times Limited 2009. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation