Μεγάλη, αλλά επιτεύξιμη η ελληνική πρόκληση

Στη σύγχρονη ελληνική φαρσοκωμωδία, η Αθήνα κρίνεται ένοχη ότι μαγείρεψε τα βιβλία της για να ξεγελάσει αγορές και Ε.Ε. - και η νέα σοσιαλιστική κυβέρνηση πληρώνει το τίμημα, γράφει το Editorial των "F.T.".

Δημοσιεύθηκε: 10 Δεκεμβρίου 2009 - 07:55

Editorial

Μεγάλη, αλλά επιτεύξιμη η ελληνική πρόκληση

Στην αρχαία ελληνική τραγωδία, η προσπάθεια των πρωταγωνιστών να ξεφύγουν από τη θεϊκή βούληση οδηγεί στην πτώση τους. Στη φαρσοκωμωδία που λέγεται διαχείριση του ελληνικού χρέους η Αθήνα κρίνεται ένοχη για σύγχρονη ύβρη: ότι μαγείρεψε τα βιβλία της για να ξεγελάσει τις αγορές και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η νέα σοσιαλιστική κυβέρνηση πληρώνει τώρα το τίμημα.

Οι φήμες για την Ελλάδα και για άλλες βαριά χρεωμένες οικονομίες ακούγονται όλο και πιο δυνατά μετά την υπόθεση του Ντουμπάι: η απόδοση των διετών ομολόγων του ελληνικού δημοσίου έχει αυξηθεί κατά περίπου 80 μονάδες βάσης σε έναν μήνα. Αλλά ο παραλληλισμός με το Ντουμπάι δεν είναι τόσο το χρέος αυτό καθεαυτό όσο ο κίνδυνος της μπλόφας - είτε για το μέγεθος είτε για τη στήριξη.

Αναλαμβάνοντας τη θέση του πρόσφατα, ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, υποχρεώθηκε να αποκαλύψει το μέγεθος του δημοσιονομικού εξωραΐσματος από τους προκατόχους του. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία, η Ελλάδα θα έχει έλλειμμα γενικής κυβέρνησης 30 δισ. ευρώ φέτος ή 12,5% του ΑΕΠ, με το δημόσιο χρέος στο 113% του ΑΕΠ.

Αν και δεν είναι μικρή η πρόκληση, είναι επιτεύξιμη. Το 4,6% του ΑΕΠ που δαπανήθηκε στην εξυπηρέτηση του χρέους πέρυσι είναι σημαντικό ποσό, αν όχι επίπονο. 25 δισ. ευρώ χρεών σε εκκρεμότητα πρέπει επίσης να αναχρηματοδοτηθούν το 2010 - αλλά με τις αποδόσεις των διετών ομολόγων στο 3,14%, παρά την πρόσφατη ενίσχυση, είναι κάτι που αντέχεται.

Τις δυσκολίες της Αθήνας προκάλεσαν οι οίκοι αξιολόγησης που, σαν δελφικοί μάντεις, εντυπωσιάζουν λιγότερο για τις ερευνητικές μεθόδους τους παρά για τη δυνατότητά τους να αλλάξουν την πορεία των γεγονότων.

Η αρνητική επιτήρηση της S&P και η υποβάθμιση της Fitch απλώς προλαβαίνουν τις αντιδράσεις των αγορών σε δυσμενή μεγέθη. Αλλά φέρνουν τα ελληνικά ομόλογα σε απόσταση μόλις μιας υποβάθμισης από την κατάσταση όπου δεν θα είναι αποδεκτά ως εγγυήσεις στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όταν επιστρέψει στα συνήθη στάνταρ.

Αυτό όμως απέχει χρονικά ένα έτος, δίνοντας στην Αθήνα τον απαραίτητο χρόνο να δημιουργήσει τις συνθήκες δημοσιονομικής εξυγίανσης. Οι Βρυξέλλες και η Φρανκφούρτη χωρίς αμφιβολία θα την υποκινήσουν, όπως είναι και το σωστό.

Αν κάποιοι σε αυτές τις πρωτεύουσες καταραστούν την ημέρα όπου η Ελλάδα αφέθηκε να μπει στην ευρωζώνη, θα κάνουν λάθος. Ανεξάρτητα από τη γερμανική θέση έναντι των διασώσεων, η κατάργηση του νομισματικού κινδύνου μειώνει τον κίνδυνο στάσης πληρωμών. Ακόμη κι αν γίνει το χειρότερο, το ευρώ θα περιορίσει τη ζημιά: το ενοποιημένο χρηματοοικονομικό σύστημα της Ευρώπης θα συνεχίσει να προσφέρει πίστωση στις ελληνικές εταιρίες.

Η πραγματική τραγωδία αφορά στα νέα κράτη-μέλη της Ε.Ε., καθώς τα ελληνικά προβλήματα ενισχύουν την υποκρισία της απαίτησης από τους υποψηφίους του ευρώ για υψηλότερα στάνταρ από τα σημερινά μέλη. Η Ελλάδα πρέπει να συνέλθει για το δικό της χατίρι, όπως και για το δικό τους.

© The Financial Times Limited 2009. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation