Η ουτοπία του ευρωπαϊκού ταμείου σταθερότητας

Μπορεί η κρίση να δώσει νέα πνοή στο όραμα για μια Ευρώπη όπου οι εθνικές διαφορές παραμερίζουν χάρη των οικονομικών συμφερόντων της ηπείρου; Μπορεί να δημιουργηθεί ένα Ευρωπαϊκό Ταμείο Τραπεζικής Σταθερότητας;

  • Paul Betts
Η ουτοπία του ευρωπαϊκού ταμείου σταθερότητας
Μπορεί η χρηματοοικονομική κρίση να δώσει νέα πνοή στο όραμα του Jean Monnet για μια Ευρώπη όπου οι εθνικές διαφορές θα παραμερίσουν για χάρη των οικονομικών συμφερόντων της Γηραιάς Ηπείρου;

Καθώς οι ρυθμιστικές Αρχές προετοιμάζονται για την σύνοδο G20 τον επόμενο μήνα στο Λονδίνο, οι κυβερνήσεις αγωνίζονται να ξανασχεδιάσουν το χρηματοοικονομικό σύστημα. Στρέφονται σε ακαδημαϊκούς που προτείνουν καινοτόμες συνταγές για το πώς θα επιτευχθεί ο καλύτερος συντονισμός στα οικονομικά θέματα.

Οι ακαδημαϊκοί τείνουν να προτείνουν τις ιδανικές λύσεις που είναι αδύνατον να εφαρμοστούν. Και, ακόμη και οι ακαδημαϊκοί παραδέχονται ότι η ιδέα ενός διεθνών συντονισμένοι χρηματοοικονομικού συστήματος, δεν είναι ρεαλιστική. Ενας από αυτούς είναι ο Καθηγητής Marco Becht στο Universite Libre de Bruxelles. Είναι ο πρώτος που παραδεχεται ότι η αρχική του πρόταση να δημιουργηθεί ένας διεθνές ταμείο οικονομικής σταθερότητας, είναι ουτοπική.

Η ιδέα του, που περιλαμβάνεται σε μια σειρά προτάσεων τις οποίες καταθέτουν ακαδημαϊκοί του Centre for Economic Policy Research ενόψει της G20, είναι να στηθεί ένα ταμείο που θα λάβει μεγάλες μετοχικές θέσεις σε όλους τους χρηματοοικονομικούς οίκους των συμμετεχόντων κρατών και έχουν βαρύτητα για τους κινδύνους του συστήματος. Σε κανονικές εποχές, το ταμείο θα αναλάμβανε να παρακολουθεί τους οίκους ως ο μεγαλύτερος μέτοχός τους. Σε καιρους κρίσης, θα προσέφερε επιπλέον μετοχικά κεφάλαια σε μια τράπεζα. Το ταμείο δεν θα είχε μερίδια ελέγχου και θα λειτουργούσε ανεξάρτητα από τις χορηγούς κυβερνήσεις. Θα λειτουργούσε ως το σημείο αναφοράς των υπολοίπων σημαντικών θεσμικών επενδυτών.

Ο Καθ. Becht ισχυρίζεται ότι ένα τέτοιο ταμείο θα έδινε την μακροπρόθεσμη απάντηση στην χρηματοοικονομική κρίση. Θα δημιουργούσε μια αποδεκτή προσέγγιση, αποφεύγοντας όλες τις ενδεχόμενα ανταγωνιστικές αναταραχές των μεμονωμένων κυβερνητικών παρεμβάσεων στους εθνικούς τραπεζικούς κλάδους. Αν και θεωρεί ότι ένα τέτοιο διεθνές ταμείο είναι αναμφισβήτητα ουτοπικό, ο Καθ. Becht πιστεύει ότι θα ήταν βιώσιμο ένα ευρωπαϊκό ταμείο χρηματοοικονομικής σταθερότητας.

Πιστεύει επίσης ότι, καθώς οι ΗΠΑ ξεκίνησαν να αποκτούν μερίδια κοινών μετοχών σε προβληματικές τράπεζες, οι Αρχές θα μπορούσαν να σκεφτούν την ενοποίηση του ευρωπαϊκού ταμείου με το αμερικανικό όχημα που θα έχει αυτά τα μερίδια. Στη συνέχεια θα μπορούσαν να ακολουθήσουν και άλλοι.

Κάποιες ευρωπαϊκές χώρες έχουν ήδη ιδρύσει τέτοια οχήματα: στην Βρετανία η UK Financial Investments Ltd., στην Γερμανία η SoFFin, στο Βέλγιο η προϋπάρχουσα Federal Holding Company. Εντέλει, όλες οι ευρωπαϊκές χώρες με προβληματικές τράπεζες θα αποκτήσουν από ένα τέτοιο όχημα. Γιατί λοιπόν δεν δεν ενώνονται; Η σημερινή κατάσταση δεν έχει νόημα, ειδικά για τις μικρότερες χώρες. Δεν έχει νόημα για τις μεγάλες χώρες, γιατί αυτές πιθανόν να κληθούν να διασώσουν μικρότερες χώρες με μεγάλες τράπεζες, χωρίς να πάρουν μετοχικό μερίδιο σε αυτές τις τράπεζες.

Όπως οι προτάσεις Larosiere για ένα συντονισμένο ευρωπαϊκό σύστημα χρηματοοικονομικής εποπτείας, το ευρωπαϊκό ταμείο σταθερότητας θα επικολληθεί στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αλλά θα λειτουργεί ανεξάρτητα. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα πρέπει να ξυπνήσουν και να συνειδητοποιήσουν ότι οι εθνικές τους τράπεζες είναι και ευρωπαϊκές τράπεζες.

Και τα γεγονότα των τελευταίων ημερών ενισχύουν περαιτέρω την πρόταση του European Financial Stability Fund. «Πού θα τοποθετήσουμε όλα τα μετοχικά μερίδια των τραπεζών της ανατολικής Ευρώπης;» διερωτάται ο Καθ. Becht. “Και σε ποιόν θα προστρέξει η HSBC εάν δεν αποδώσει η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της;»
© The Financial Times Limited 2009. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v