Οι οίκοι αξιολόγησης είναι... γυμνοί

Οι διαρθρωτικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας των οίκων αξιολόγησης είναι απαραίτητες. Για να αποφύγουμε τη δημιουργία νέας "φούσκας" και νέας "καταρράκωσης" των αγορών. Αλλαγές που πρέπει να γίνουν άμεσα.

Δημοσιεύθηκε: 23 Φεβρουαρίου 2009 - 13:22

Editorial Comment

Η εποχή μας είναι εποχή που οι μάσκες πέφτουν: σχεδόν όλοι οι παλιοί βασιλιάδες είναι γυμνοί. Στην ίδια μοίρα έχουν «πέσει» και οι τρεις κορυφαίοι οίκοι αξιολόγησης, των οποίων οι αξιολογήσεις αποδείχτηκαν απόλυτα λανθασμένες μόλις «έσκασε» η φούσκα της αμερικανικής αγοράς ακινήτων.

Δεν μπορούμε να ζήσουμε με τις τρέχουσες τακτικές που εφαρμόζουν, αλλά δεν μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτούς. Η λειτουργία τους -η αποτίμηση του ρίσκου των μετοχικών επενδύσεων- είναι απαραίτητη. Όμως οι διαρθρωτικές αλλαγές είναι αναγκαίες.

Οι οίκοι αξιολόγησης πληρώνονται από τους εκδότες μετοχών και όχι από αυτούς που επενδύουν σε μετοχές. Εκμεταλλεύτηκαν σε επίπεδο αγοράς την ανεξαρτησία τους, καθώς «κυνηγούσαν» τις αξιολογήσεις για τιτλοποιημένα στεγαστικά δάνεια. Για παράδειγμα, τα κέρδη της Moody’s είχαν αυξηθεί τόσο πολύ ώστε ξεπέρασαν τα αντίστοιχα απ’ όλες τις άλλες εταιρίες που είναι εισηγμένες στον S&P 500.

Το να κατηγορήσεις τους επενδυτές για τυφλή εμπιστοσύνη στους οίκους αξιολόγησης είναι κάτι εύκολο. Αρκετοί άφησαν την απληστία ή την αφέλειά τους να τους «νικήσουν». Αλλά ακόμη και οι πιο έμπειροι, οι επενδυτές με την καλύτερη πληροφόρηση, δεν μπορούσαν να «αποφύγουν» τους οίκους.

Οι αρχές ελέγχου οφείλουν να θέσουν τέλος στον βλαβερό συνδυασμό προνομιακού καθεστώτος λειτουργίας και σύγκρουσης συμφερόντων που υπάρχει στους οίκους. Το να υπάρξει χαλάρωση των όρων για δημιουργία νέων οίκων αξιολόγησης πιθανώς να ήταν μία υγιής κίνηση: η ενίσχυση του ανταγωνισμού μπορεί να οδηγήσει σε βελτιωμένη μεθοδολογία δράσης.

Βέβαια οι κανόνες για τη δημιουργία ενός οίκου αξιολόγησης δεν μπορούν να χαλαρώσουν υπερβολικά, καθώς θα είχαν οδυνηρά αποτελέσματα. Η παροχή άδειας από τις αρχές, προκειμένου να διασφαλιστούν η αξιοπιστία και η ανεξαρτησία, είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Παράλληλα θα πρέπει να απαγορευτεί στους οίκους να συνεργάζονται με εταιρίες που προχωρούν σε έκδοση μετοχών.

Η σύγκρουση συμφερόντων δεν πρόκειται να χαθεί όσο οι οίκοι πληρώνονται από τις εταιρίες τις οποίες καλούνται να αξιολογήσουν. Όμως το βασικό πρόβλημα έγκειται στην ίδια τη φύση της διαχείρισης ρίσκου.

Εάν το φιάσκο των τιτλοποιημένων στεγαστικών δανείων μας έμαθε κάτι, είναι ότι το ρίσκο δεν μπορεί να καταμετρηθεί εύκολα, ούτε να καταμετρηθεί με έναν μόνο τρόπο. Οι οίκοι «επέτρεψαν» στις τράπεζες να δημιουργήσουν τιτλοποιημένα στεγαστικά δάνεια, στα οποία πρόσφεραν αξιολόγηση «AAA». Τόσο οι οίκοι όσο και οι ίδιοι οι επενδυτές θα πρέπει να είναι περισσότερο προσεκτικοί στη διαχείριση ρίσκου.

Οι οίκοι υποστηρίζουν ότι οι επενδυτές είναι αυτοί που θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη των επιλογών τους. Ορθό. Ταυτόχρονα, όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι οι οίκοι αξιολόγησης δεν πρέπει να καταστούν περισσότεροι υπεύθυνοι.

© The Financial Times Limited 2009. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation