Με... υπογλώσσια (σύμφωνα με τον δηκτικό ΧΑΜαιλέοντα) οι τραπεζίτες για την περίπτωση της Avramar, με τους ξένους μετόχους να μη θέλουν να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Για το déjà vu (άλλης) μίας κρίσης στον κλάδο των ιχθυοκαλλιεργειών η Αλεξάνδρα Γκίτση είχε (20 Μαΐου) το αναλυτικό ρεπορτάζ, για να εννοηθεί σε βάθος τι παίζεται, κυρίως τι διακυβεύεται με το... φέσι που κινδυνεύει να φορεθεί.
Και όμως, η περίπτωση (αναλογικά) δεν είναι και τόσο ξένη, προσομοιάζει σε αρκετά με αυτήν της Καλλιμάνης.
Τότε η αιγιώτικη εταιρεία -καθ' όλα υγιής μέχρις ενός σημείου και την οικογένεια να βάζει το χέρι στην τσέπη-, με ευθύνη και των τραπεζιτών, αφέθηκε να παραδοθεί σε «τουρκικά χέρια».
Είχε αναφερθεί τότε ο ΕΚΗ σχετικά: στις 18 Ιανουαρίου και τις 29 Μαΐου του 2021, προκαλώντας το άνοιγμα μίας ευρύτερης συζήτησης που αφορούσε και τον (κατ' εμέ) «επιχειρηματικό πατριωτισμό».
Η Kallimanis κατέληξε στην Dardanell μετά από γενναίο κούρεμα δανείων/υποχρεώσεων προς την τουρκική εταιρεία.
Γενναία κουρέματα έχουν γίνει από τους τραπεζίτες σε ουκ ολίγες περιπτώσεις εταιρειών που πέρναγαν από τον έναν στον άλλο επιχειρηματία (απαλλάσσοντας τον υπόχρεο από βάρη εκατ.), δεν είναι της παρούσης να ασχοληθώ με αυτές.
Για να δούμε με την Avramar-Mabudala τι θα δούμε, και εδώ είμαστε...