Μακάρι να μην υποχρεωθεί το Βερολίνο να καταφύγει σε μία μορφή «αμοιβαιοποίησης χρέους» κάποια στιγμή αργότερα. Αυτή ήταν η απάντηση φίλου -βαθύτατου γνώστη της κατάστασης και σφόδρα ευρωπαϊστή-, όταν ρώτησα την εκτίμησή του για το αποτέλεσμα του χθεσινού Eurogroup.
Διαβάζοντας το εξαιρετικό ρεπορτάζ της Αγγελικής Παπαμιλτιάδου -πως η Γερμανία θέλει ένα 7ετές σχέδιο... Μάρσαλ-, δυστυχώς θα συμφωνήσω με τον εν λόγω παράγοντα. Κατ' αρχάς, ένας «πύρρειος... συμβιβασμός» για πακέτο στήριξης 540 δισ., μόλις ένα 24ωρο μετά τη νέα παρέμβαση/προειδοποίηση της Κριστίν Λαγκάρντ ότι τουλάχιστον 1,5 τρισ. θα έπρεπε να «ριχτεί» στις οικονομίες των κρατών-μελών για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων λόγω πανδημίας και lockdown.
Συνακόλουθα, η μετάθεση του προβλήματος παρακάτω, μένει να φανεί εάν ο προσεχής χρόνος θα είναι και εύθετος. Οι βασικοί δείκτες της γερμανικής οικονομίας «δείχνουν» πως η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης, ακόμη και με άμεσες «ενέσεις ρευστότητας», με «κρατικοποιήσεις» κ.λ.π., φθάνει μέχρι τον Σεπτέμβριο- Οκτώβριο(*).
Δεν αναφέρομαι στις άλλες, των ασθενέστερων και δη των συγκριτικά μεγαλύτερων, δηλαδή της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, που αποτελούν την εσωτερική αγορά για τα γερμανικά προϊόντα. Οι άλλες δύο, που καλύπτουν εξίσου μεγάλα μερίδια, είναι των ΗΠΑ και της Κίνας (**).
Μπορεί το Βερολίνο (και οι συν αυτώ) να κέρδισαν χρόνο, μπορεί ο Κόντε να έμεινε με σχεδόν «άδεια χέρια» (***), μπορεί για πολλοστή φορά να καταδείχτηκε η δυσλειτουργικότητα του «ευρω-μορφώματος», μόνο που τώρα είναι εντελώς διαφορετικά, και από το 2008 και από το 2012.
Σε ό,τι μας αφορά, θα φανώ για ακόμη μία φορά αντιθετικός και συγκρατημένα αισιόδοξος, σε σχέση με αυτό που βλέπω να έρχεται για την Ευρώπη, τους λαούς της.
Μικρό μέγεθος η οικονομία μας, άντε 200 δισ., «βαριά» βιομηχανία ο τουρισμός με τα 16 συν άλλα 16 δισ. έσοδα, «ρηχή» η μεταποίηση (στον τομέα της βιομηχανίας) και με δυνατότητες να έχουμε -συγκριτικά πάντα- απώλειες μικρότερες απ' ό,τι άλλες χώρες με ουσιαστική βιομηχανική παραγωγή.
Τα όσα αναφέρει ο Φίλιππος Πανταζής για το πώς αποτιμά η κυβέρνηση τα αποτελέσματα του Eurogroup κινούνται σε λογικό πλαίσιο. Εστιάζοντας στην τοποθέτηση του Κωστή Χατζηδάκη, «η Ευρώπη δεν διαλύθηκε αλλά δεν μας ενθουσίασε κιόλας. Περίμενα να υπάρχει μεγαλύτερο περίσσευμα καρδιάς. Η στενόμυαλη αντιμετώπιση στρέφεται και εναντίον τους, γιατί χωρίς Νότο δεν υπάρχει Βορράς», είπε ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει μαζί του;
Στα θετικά της χθεσινής συμφωνίας (;)-λύσης (;), η ανάδειξη ακόμη περισσότερο της ΕΚΤ, με ενθαρρυντική τη σε σύντομο χρόνο μεταστροφή της επικεφαλής της. Από την αρχικά διστακτική, σχεδόν φοβική στάση της έναντι του Βερολίνου/Μέρκελ, σε σαφώς αποφασιστική και ουσιαστική. Από αυτή την άποψη, ευτυχώς που η ΕΚΤ έχει εναλλακτικά χρηματοδοτικά εργαλεία, τα οποία με τα «μυαλά των Γερμανών» αργά ή γρήγορα θα αναγκασθεί να ενεργοποιήσει.
(*) σύμφωνα με τις εκθέσεις των IfO και IW.
(**) βάσει των στοιχείων εμπορικών συναλλαγών, ισοζυγίων.
(***) μία πρόχειρη ματιά στον ιταλικό Τύπο, και κυρίως στον συμπολιτευόμενο, αρκεί για να υποθέσει ένας εχέφρων προς τα πού οδεύει η κατάσταση και σε πολιτικό, κοινωνικό επίπεδο.