Για όσους δεν το θυμούνται, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ότι μία βασική ”πηγή” των δεινών της εισηγμένης Λεβεντάκης (πρώην Βερνίκος λέμε - κι έχει… σημασία) είναι το ποσοστό της τάξεως του 20% που έχει στην Ελληνικά Εκκοκκιστήρια, η οποία δεν έχει ακόμη καταφέρει να συντάξει ισολογισμό για τη χρήση που έληγε στις 30/6/2005!

Να σας θυμίσουμε, λοιπόν, ότι αυτό το 20% αγοράστηκε το 2004 από τη Βερνίκος έναντι περίπου 10 εκατομμυρίων ευρώ, δηλαδή σε αποτίμηση ύψους… 52 εκατ. ευρώ για το σύνολο της εταιρίας!

Τότε ο κ. Βερνίκος, έλεγε εν πολλοίς, ότι η αγορά αυτή γίνεται για το καλό της εταιρίας (του), και παραλίγο θα μας έλεγε (δεν το είπε ακριβώς έτσι) ότι ”θυσιάζεται”, αγοράζοντας τα κότερα και τα συναφή από την εισηγμένη, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η συγκεκριμένη εξαγορά ποσοστού της Ελληνικά Κλωστήρια και να... μεγαλουργήσει η εισηγμένη.

Πώς πάει από εκεί και μετά το... στόρι σε απλή γλώσσα;

Ο κ. Βερνίκος δίνει λεφτά στη Βερνίκος (και νυν… Λεβεντάκης) και αυτή τα δίνει στον κ. Λεβεντάκη, που κατείχε το 20% της Ελληνικά Εκκοκκιστήρια (και έχει το υπόλοιπο 78%)!

Τώρα το τι τα έκανε αυτά τα χρήματα ο κ. Λεβεντάκης δεν το ξέρουμε και δεν θέλουμε να σας... γελάσουμε, που λέει ο λόγος.

Απορούμε πάντως πώς ένας έξυπνος επιχειρηματίας, όπως ο κ. Βερνίκος, δέχθηκε αποτίμηση πάνω από… 50 εκατ. ευρώ (μεγαλύτερη από τον τζίρο της!), για μια εταιρία η οποία ύστερα από ένα χρόνο βρίσκεται στο… καναβάτσο.

Όπως επίσης απορούμε γιατί σχεδόν αμέσως ύστερα από αυτά τα συγκλονιστικά deals έσπευσε να πουλήσει τις μετοχές του στην εισηγμένη. Εκείνος δεν έλεγε ότι όλα αυτά γίνονταν για το ”καλό της”;

Γι’ αυτό και θα εξετάσουμε πολύ, μα πάρα πολύ προσεκτικά το θέμα.