REVOLUT. Καταστροφικές από πλευράς δημοσίων σχέσεων είναι οι τελευταίες εβδομάδες για τη Revolut, ένα από τα μεγάλα αστέρια του λεγόμενου Fintech, των εταιρειών που ανταγωνίζονται τις τράπεζες στις ηλεκτρονικές συναλλαγές. Ολα άρχισαν με ένα άρθρο στη βρετανική διαδικτυακή έκδοση του γνωστού περιοδικού Wired, σύμφωνα με το οποίο το προσωπικό της εταιρείας εργάζεται υπό εξαιρετικά δυσάρεστες συνθήκες. Ενίοτε καλούνται να εργαστούν ως «ειδικευόμενοι» για κάποιο διάστημα, πριν λάβουν μισθό.
Ακολούθησε η παραίτηση του οικονομικού διευθυντή της Revolut, του Peter O’ Higgins, μετά την αποκάλυψη της βρετανικής Telegraph πως η Revolut είχε «κατεβάσει» το σύστημα εντοπισμού ύποπτων συναλλαγών (anti-money laundering system) επί σχεδόν τρεις μήνες, επειδή έδινε λαθεμένα «σήματα κινδύνου».
Είχαν προηγηθεί κατηγορίες Λιθουανού πολιτικού για σχέσεις της Revolut με τη ρωσική κυβέρνηση, τις οποίες έσπευσε να διαψεύσει ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Nik Storonsky.
Στην Ελλάδα, η Revolut έχει μπει δυναμικά τόσο στην αγορά των προπληρωμένων καρτών όσο και στον τομέα της διαχείρισης εξόδων για επιχειρήσεις. Οι δύσκολες ημέρες από πλευράς δημοσιότητας είναι, πάντως, ψωμί κι αλάτι για τους ανταγωνιστές της και κυρίως τους παραδοσιακούς παίκτες στην τραπεζική αγορά.
ΚΥΠΡΟΣ. Μετά την πρόσφατη ανακοίνωση του πορίσματος της Ερευνητικής Επιτροπής που επέρριπτε πολιτικές ευθύνες στον υπουργό Οικονομικών Χάρη Γεωργιάδη για τα όσα έγιναν στη Συνεργατική Κυπριακή Τράπεζα, «απασφάλισε» ο πρώην κεντρικός τραπεζίτης της χώρας Πανίκος Δημητριάδης, βάλλοντας σε καθημερινή πλέον βάση μέσω του facebook, πότε εναντίον της κυβέρνησης και πότε εναντίον της σημερινής διοικήτριας της Κεντρικής Τράπεζας Χρυστάλλας Γιωρκάτζη.
Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιό του μετά την ανακοίνωση για την πρόθεση αποχώρηση του κ. Γεωργιάδη από το τιμόνι του Υπουργείου Οικονομικών στο τέλος του έτους: «Τα εποπτικά δεδομένα άλλαζαν συνεχώς γιατί απαιτούσαν πιο αποτελεσματική διαχείριση των ΜΕΔ (μη εξυπηρετούμενων δανείων). Όπως γνωρίζεις, τα ΜΕΔ είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης. Είναι η δικαιολογία που προβάλλει η Γερμανία για να μη δεχθεί τις προτάσεις για πανευρωπαϊκή ασφάλιση των εγγυημένων καταθέσεων. Γι’ αυτό δεν είχε κανένα νόημα να υπάρχει ανεπαρκής διοίκηση στη Συνεργατική Τράπεζα. Η ευθύνη επίσης του υπουργού Οικονομικών είναι να περάσει τις απαραίτητες ρυθμίσεις στη νομοθεσία. Αν η Βουλή δεν τις ψήφιζε, λογικό θα ήταν να αποχωρούσες τότε, για να μη σου τα φορτώσουν όλα μετά. Θα ήσουν πιο πειστικός, αν το έκανες πριν δύο χρόνια».
Η ουσία ωστόσο είναι πως για το ναυάγιο της Συνεργατικής Τράπεζας, τα λάθη έχουν ξεκινήσει από το μακρινό παρελθόν. Και επιπλέον, ότι για την ολιγωρία των τελευταίων ετών στο μέτωπο της αντιμετώπισης των κόκκινων δανείων ευθύνονται όλοι οι εμπλεκόμενοι: Από τη διοικήτρια της Κεντρικής Τράπεζας που ετοιμάζεται να αποχωρήσει, έως την αντιπολίτευση που δεν ψήφιζε (συχνά λαϊκίζοντας) το απαιτούμενο θεσμικό πλαίσιο, έως φυσικά και την κυβέρνηση που προσπαθούσε -ανεπιτυχώς όπως αποδείχτηκε- να ισορροπήσει ανάμεσα σε όλα αυτά, την ώρα που η ΕΚΤ έδειχνε… άγριες διαθέσεις.
Τελικά, τον λογαριασμό θα τον πληρώσουν οι φορολογούμενοι…