Πριν από μερικές ημέρες βγήκε η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου της Κω, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση Eurobank και Πειραιώς να υπαχθεί ο ξενοδοχειακός όμιλος Κυπριώτη σε ειδική διαχείριση.
Το σκεπτικό της απόφασης στηρίχθηκε στο γεγονός ότι ο όμιλος πληρώνει κανονικά τις υποχρεώσεις του προς εργαζομένους, Δημόσιο, ταμεία και προμηθευτές.
Όπως παραδέχονται τραπεζικά στελέχη, ο όμιλος είναι όντως συνεπής στις υποχρεώσεις του προς όλους τους υπόλοιπους, πλην των τραπεζών, στις οποίες οφείλει το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 110 εκατ. ευρώ.
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ως το 2017 ο ξενοδοχειακός όμιλος κατέβαλε στις τράπεζες κάποια χρήματα, που αντιστοιχούσαν σε μέρος των τόκων, ενώ από πέρσι έχει σταματήσει κάθε πληρωμή.
Οι τράπεζες θεωρούν ότι το σκεπτικό της απόφασης είναι αντικρουόμενο με άλλες αποφάσεις για παρόμοιες περιπτώσεις ( π. χ ΔΟΛ), στις οποίες, επίσης, τα δάνεια ήταν απαιτητά.
Υπό το παραπάνω πρίσμα, εξετάζουν, είτε να εφεσιβάλουν την απόφαση, είτε να προχωρήσουν σε επιθετικότερες κινήσεις, όπως ο πλειστηριασμός.
Ό,τι και αν αποφασίσουν, έχει σταλεί, σύμφωνα με θεσμικούς παράγοντες, ένα λάθος μήνυμα στον επιχειρηματικό κόσμο: ότι μπορούν δηλαδή να μην πληρώνουν τις οφειλές τους προς τις τράπεζες, αλλά να θεωρούν τις επιχειρήσεις τους βιώσιμες.
Υ. Γ Υπάρχει έναν κατ αρχήν ενδιαφέρον από ισπανικό όμιλο για την απόκτηση της Κυπριώτης, η επιστολή, όμως, που έλαβαν οι τράπεζες είναι γεμάτη αιρέσεις.
Υ. Γ ΙΙ Μήπως πρέπει ΤΧΣ και ΤτΕ να συμπεριλάβουν στις εκθέσεις τους για την άρση των εμποδίων, που αντιμετωπίζουν οι τράπεζες στην προσπάθεια τους να μειώσουν τα NPEs, να αποφεύγεται η εντοπιότητα κατά την εκδίκαση σοβαρών εταιρικών θεμάτων;