Με έκπληξη ο Χαμαιλέων πληροφορείται ότι τράπεζα του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ετοιμάζεται να ξελασπώσει (μερικώς) άλλη τράπεζα του... ιδίου τομέα και μαζί με αυτήν, έναν εκ των πολλών ”ομιλαρχών” που απέκτησε η ελληνική οικονομία τα τελευταία 4-5 χρόνια.

Η έκπληξη οφείλεται στο γεγονός ότι το επαχθές βάρος που καλείται να σηκώσει (στη θέση της ..συναδέλφου της) η συγκεκριμένη τράπεζα είναι δυσβάστακτο ακόμη κι αν δεν συνυπολογιστούν τα μετοχικά και άλλη ”άγη” που βαρύνουν το συγκεκριμένο επιχειρηματία το τελευταίο διάστημα...

Πάντως, η πρακτική αυτή φαίνεται ότι θα αποτελέσει τον άτυπο... κανόνα το επόμενο διάστημα, εφόσον δεν υπάρξει πραγματικά σημαντική βελτίωση του οικονομικού κλίματος και των ”επιδόσεων” των εμπλεκόμενων επιχειρήσεων-οφειλετών.

Η μία τράπεζα θα διοργανώνει (μετά φόβου...ψυχής) κοινοπρακτικά και ομολογιακά για τους υπό κίνδυνο χρεωκοπίας πελάτες της άλλης σε μια προσπάθεια να διασωθούν τα λεφτά των ...καταθετών (για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας ως προς το ποιός πληρώνει στο τέλος τον βαρκάρη)και το κυριότερο, η... υπόληψη και η... δουλειά εκείνων που έδωσαν τις εγκρίσεις.

Στην πορεία βέβαια δεν αποκλείεται να ακούσουμε και τίποτα γερά κανόνια (γεγονός που για ορισμένους ”μεγαλοεπιχειρηματίες”, προεξοφλείται ήδη από την αγορά).

Το θέμα όμως το μεγάλο, είναι να μην ακούσουμε και κανένα πιο ”βαρύ” θόρυβο στο τραπεζικό μας συστημα...

Μην νομίζετε ότι υπερβάλλω, με το φόβο αυτό ζουν ήδη οι ευρωπαίοι και οι αμερικανοί. Γι αυτό και η φιλολογία περί συγχωνεύσεων και εξαγορών (αλλά και για εξειδίκευση των τραπεζών σε συγκεκριμένους τομείς) είναι στην ημερήσια διάταξη...