Τους τελευταίους μήνες πολλή κουβέντα γίνεται για την υπόθεση των αυτοχρηματοδοτούμενων οδικών έργων, τα οποία έχουν «παγώσει» εξαιτίας των τεράστιων προβλημάτων που είχαν συσσωρευτεί (καθυστερήσεις στις απαλλοτριώσεις, προβλήματα με τις επιστροφές ΦΠΑ από το Δημόσιο, κίνημα «Δεν Πληρώνω» κ.ά.), σε συνδυασμό με την κρίση χρέους στη χώρα μας και την τεράστια αύξηση στο κόστος των καυσίμων, που μείωσαν την κυκλοφορία και οδήγησαν στην προσωρινή (ελπίζουμε) παύση της χρηματοδότησής τους από τις τράπεζες.

Μία πλευρά της συζήτησης σχετίζεται και με το κόστος των διοδίων.

Εκείνο που προκαλεί μεγάλη εντύπωση είναι γιατί από τη συγκεκριμένη συζήτηση έχει αποκλειστεί η Αττική Οδός, η οποία, σε μία περίοδο κρίσης και παρά τις συζητήσεις που έχουν γίνει πολλές φορές για το αν και κατά πόσον θα έπρεπε ήδη να έχει «επιστρέψει» στο Δημόσιο, συνεχίζει να εισπράττει υψηλά διόδια.

Και μάλιστα με τον πλέον άδικο τρόπο, καθώς τα ίδια διόδια πληρώνουν αυτός που διασχίζει μία ελάχιστη απόσταση μεταξύ δύο εισόδων - εξόδων του αυτοκινητοδρόμου και εκείνος που διασχίζει το σύνολο της Αττικής Οδού. Μήπως τα κατά τα άλλα λαλίστατα στελέχη του υπουργείου Υποδομών θα πρέπει να δουν κι αυτήν την υπόθεση;

Διότι, αν θυμόμαστε καλά, τα στελέχη αυτά έχουν πει, μεταξύ άλλων, ότι θα πρέπει αφενός οι χρήστες των αυτοκινητοδρόμων να πληρώνουν ανάλογα με το μήκος της διαδρομής που διανύουν και αφετέρου οι συχνές και τοπικές μετακινήσεις να έχουν μειωμένο κόστος.

Φανταζόμαστε, λοιπόν, ότι αυτή η ορθότατη αρχή πρέπει να διέπει το σύνολο των περιαστικών αυτοκινητοδρόμων ώστε να μην υπάρξουν για μία ακόμα φορά επιλεκτικές διαφοροποιήσεις.

Το λέμε αυτό διότι ακούμε συχνά-πυκνά τον κ. Βασίλη Χαλκιά, πρόεδρο των Αττικών Διαδρομών του ομίλου της Αττικής Οδού (Ελλάκτωρ), να τονίζει σε δημόσιες τοποθετήσεις του ορισμένα «άδικα» -κατά την άποψή του- στοιχεία των συμβάσεων παραχώρησης, αλλά να ξεχνά να αναφερθεί στα άδικα στοιχεία του αυτοκινητοδρόμου που ο… ίδιος διαχειρίζεται!

Ειδικά, δε, όταν επικαλείται και τη θεσμική του ιδιότητα του προέδρου των Ελλήνων Συγκοινωνιολόγων, θα πρέπει να τοποθετείται συνολικά κι όχι επιλεκτικά στο θέμα.

Γιατί ίσως τελικά να… μπερδεύει τα δύο «καπέλα» του.