Τρίτη συνεχόμενη εβδομάδα του 2013 με όλο και εμφανέστερη την διαφοροποίηση μη τραπεζικών από τραπεζικές μετοχές. Συνεχίζεται δηλαδή η αποκλίνουσα τάση, όπως αρχικά διαμορφώθηκε από τα ελάχιστα του Ιουνίου του 2012, φέρνοντας σταδιακά σε υπεραπόδοση τη μία κατηγορία εισηγμένων από την άλλη.

Θεαματική, αν μη τι άλλο, μεταβολή, που αποτυπώνεται έμπρακτα στην στροφή του επενδυτικού ενδιαφέροντος, στην συνακόλουθη μεταφορά κεφαλαίων από τις τράπεζες σε μετοχές επιχειρήσεων του Δημοσίου, βιομηχανικούς ομίλους και εισηγμένες με εξαγωγικό προσανατολισμό.

Πρόλογος απαραίτητος, νομίζουμε, καθώς θα πρέπει να αιτιολογηθεί η κατακόρυφη αύξηση συναλλαγών σε μετοχές για παράδειγμα των ΟΤΕ, ΟΠΑΠ και ΔΕΗ αλλά και άλλων εταιρειών, στην υπεραπόδοση της μίας κατηγορίας έναντι της άλλης, στις εντυπωσιακές ανακατατάξεις στους σχετικούς πίνακες.

Ενδεικτικά, στην πρώτη δεκάδα εισηγμένων/μετοχών (σε μέγεθος αποτίμησης / χρηματιστηριακής αξίας) θέση έχει μόνον η Εθνική και αυτή σε χαμηλό σημείο. Εκτός Alpha Bank, Eurobank και Πειραιώς. Αλλες δυνάμεις όπως Ελληνικά Πετρέλαια, Τιτάν, Βιοχάλκο εκτοπίζουν πλέον τις τράπεζες από την πρώτη 10άδα του Ftse Large Cap. Αποτυπώνοντας έτσι τις συστημικές (σε κάποιο βαθμό) αλλαγές που έχουν συντελεστεί και συντελούνται αυτή την περίοδο.

Είναι ενδεικτικό, πως και στην τελευταία συνεδρίαση της εβδομάδας ο τραπεζικός δείκτης υποχώρησε κατά 4,12% προς τις 205 μονάδες, έναντι ανοδικής κίνησης του ΓΔ προς τις 970-975 μονάδες. Επίσης ενδεικτικός ο τζίρος σε ΟΤΕ, ΟΠΑΠ και ΔΕΗ έναντι των τεσσάρων τραπεζικών, οι αποδόσεις των ίδιων μετοχών αλλά και η σταθερή ενίσχυση άλλων δυνάμεων όπως ο Μυτιληναίος, η ΜΟΗ, ο όμιλος FFG, η Βιοχάλκο κ.ά.

Τι μπορεί να σημαίνει αυτή η μετατόπιση ενδιαφέροντος/ρευστότητας θα φανεί στην διάρκεια της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών κυρίως όμως, στην κρίσιμη διαδικασία της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου; Πολλά, πάρα πολλά όπως κατ΄ ιδίαν έχει τύχει να παραδεχτούν τραπεζίτες αλλά και μεγαλομέτοχοι. Ο κλάδος προχωρά αργά αλλά σταθερά, με προβλήματα κλείνοντας μία προς μία τις εκκρεμότητες που έχει. Θέλει, όμως, χρόνο και προπάντων θέλει δέλεαρ και κίνητρο για να ενισχυθεί κεφαλαιακά.

Οι τελευταίες εξελίξεις από το μέτωπο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου λίγο ως πολύ αναμενόμενες, με τις λεπτομέρειες να αναφέρονται στα σχετικά θέματα τωνΑναστ. Παπαιωάννου και Χρ. Κίτσιου.

Εκκρεμεί όμως το ουσιώδες θέμα των α.μ.κ με τον Γιώργο Παπανικολάου να σημειώνει, πως
«...ένας από τους βασικούς στόχους της διαδικασίας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, με βάση τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές που κατά κανόνα τίθενται από την τρόικα, είναι η διασφάλιση της συμμετοχής επενδυτών. Κι αυτό προκειμένου να διατηρηθεί ο ιδιωτικός χαρακτήρας τους, ώστε να μην βρεθεί μια χώρα της ευρωζώνης με κρατικό τραπεζικό σύστημα, αλλά και να διασφαλιστεί ότι οι απώλειες δημοσίου χρήματος από την επιβεβλημένη στήριξη των τραπεζών θα είναι οι μικρότερες δυνατές.

Ωστόσο ο «διάβολος» κρύβεται στις λεπτομέρειες. Οι ιδιώτες επενδυτές (πολλοί από αυτούς κυριολεκτικά «καμένοι» από τις συνέπειες του PSI στις τραπεζικές μετοχές) καλούνται να καταβάλουν το 10% των συνολικών κεφαλαίων στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, προκειμένου να διατηρηθεί σε πρώτη φάση ο ιδιωτικός χαρακτήρας της κάθε τράπεζας.

Και σε τιμή, που θα είναι υψηλότερη από τo book value της τράπεζας δεδομένων των αρνητικών ιδίων κεφαλαίων παρότι διεθνώς οι τράπεζες αποτιμώνται σήμερα σε χαμηλότερα επίπεδα.».

Καθίσταται όλο και πιο προφανές, πως το στοίχημα θα κερδηθεί ή χαθεί σε καίριες λεπτομέρειες, που σχετίζονται και με την στάση που θα κρατήσουν οι μεγαλομέτοχοι. Αλλά και στο πως θα εξελιχθούν ενδιάμεσα οι σχέσεις δανειστών/επιτρόπων και ελλήνων τραπεζιτών.

Το στοίχημα βέβαια δεν κερδίζεται με αφορισμούς περί...αφελληνισμού του τραπεζικού συστήματος αλλά με ρηξικέλευθες κινήσεις και των ίδιων των τραπεζιτών. Οι οποίοι έιτε έχουν αποδεχθεί είτε θα πρέπει να αποδεχτούν, πως πολλά από τα κεκτημένα των ημερών της ευφορίας θα χαθούν.

Θα πείτε εδώ η κοινωνία ολόκληρη είναι καθημαγμένη, η πραγματική οικονομία χρειάζεται...εχθές «ανάσες» & ρευστότητα. Προς επίρρωση των όσων λέμε αρκεί μία...διαγώνια ματιά στην έκθεση του ΔΝΤ για να γίνει κατανοητό στις πλάτες (κυρίως) ποίων βασίζεται η βελτίωση ορισμένων δεικτών και οικονομικών μεγεθών.

Από την έκθεση του Ταμείου, ωστόσο βγαίνουν και μια σειρά ενδιαφέροντα μηνύματα. Το γεγονός ότι θεωρεί δεδομένη τη νέα ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο (πάντα υπό την προϋπόθεση ότι θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα) αλλά και την σημασία που δίνει, τόσο στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τον χειρισμό των επισφαλειών όσο και στην προώθηση των αποκρατικοποιήσεων, απειλώντας και με επιβολή ξένου επικεφαλής στο ΤΑΙΠΕΔ.