Το τέλος του δράματος σε δύο πράξεις

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Αν και ο φίλτατος Ευκλείδης Τσακαλώτος μάς έδωσε μία πολύ σαφή εικόνα όσων μας περιμένουν, με τη φράση «καήκαμε αν η αξιολόγηση πάει να ολοκληρωθεί Μάιο-Ιούνιο», το τέλος του ελληνικού δράματος είναι ακόμη άγνωστο.

Αντίθετα, γνωστό είναι το τέλος του αντίστοιχου δράματος της Κύπρου, το οποίο ολοκληρώνεται τον Μάρτιο.

Μίας χώρας η οποία βίωσε πρώτη το μαρτύριο των κεφαλαιακών περιορισμών, αλλά και το κούρεμα καταθέσεων, το οποίο εμείς -ακόμη- έχουμε γλιτώσει.

Η Κύπρος εξέρχεται, δε, από το καθεστώς του μνημονίου καταγράφοντας την υψηλότερη ανάπτυξη που έχει γνωρίσει την τελευταία επταετία, δίχως να έχει καν αντλήσει το σύνολο των χρημάτων που προβλέπονταν για τη στήριξή της από τους εταίρους και δανειστές της, αλλά και χωρίς να έχει υποβάλει τους πολίτες της στη βάσανο της υπερφορολόγησης.

Για την ακρίβεια, με μόνη εξαίρεση τον ΦΠΑ, τον οποίο οι φίλτατοι Κύπριοι αύξησαν κατά μία μονάδα, ουδείς άλλος φόρος αυξήθηκε, ενώ η έμφαση της δημοσιονομικής προσαρμογής αφορούσε σε περικοπή δαπανών, συμπεριλαμβανομένων των μισθών και των συντάξεων.

Αντίστοιχα, οι φίλτατοι Κύπριοι όχι μόνο προώθησαν το σύνολο των μεταρρυθμίσεων που προέβλεπε το μνημόνιό τους, με την εξαίρεση μίας η οποία αναμένεται να ολοκληρωθεί σύντομα (CYTA), αλλά τις επαύξησαν και με δικές τους μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις, όπως η θέσπιση βασικού εγγυημένου εισοδήματος, βάσει εισοδηματικών και περιουσιακών κριτηρίων.

Ως αποτέλεσμα, η Κύπρος κατέγραψε ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 1,6% για το 2015, ο οποίος είναι ο υψηλότερος των τελευταίων επτά ετών, σαφώς υψηλότερος των προβλέψεων, ενώ τερματίζει τον τριετή κύκλο ύφεσής της.

Τα κατόρθωσαν, δε, όλα αυτά οι φίλτατοι Κύπριοι χάρη σε κάτι που εμείς ουδέποτε καταφέραμε να υλοποιήσουμε. Έκαναν το «πρόγραμμα» δικό τους και το πολιτικό τους προσωπικό συμφώνησε -εν χορώ- να το φέρει σε πέρας.

Δηλαδή, εντόπισαν και αναγνώρισαν τα αίτια των δημοσιονομικών και διαρθρωτικών προβλημάτων τους και συμφώνησαν από κοινού να αποκαταστήσουν τη χαμένη ευνομία του οίκου τους.

Τα «δικά» μας, τα ξέρετε...

Αν και έχουμε χρηματοδοτηθεί με το μεγαλύτερο πρόγραμμα στήριξης στην παγκόσμια οικονομική ιστορία και έχουμε μειώσει σημαντικά το βάρος του δημόσιου χρέους (απομείωση και επιμήκυνση) με το διαβόητο PSI, σχεδόν επτά χρόνια μετά την υπαγωγή της χώρας μας σε καθεστώς μνημονίου παραμένουμε σε ύφεση -και μάλιστα βαθύτερη του προβλεπομένου- ενώ ακόμη «διαπραγματευόμαστε» με τους εκπροσώπους των εταίρων και δανειστών μας το τι μέλλει γενέσθαι με την περίπτωσή μας...

Το τι ακριβώς θα συμβεί, προφανώς, δεν μπορεί να προεξοφληθεί.

Όμως, η στήλη εκτιμά ότι ο φίλτατος Τσακαλώτος είναι ακριβής στην περιγραφή του ως προς τι μας περιμένει σε περίπτωση που η πρώτη αξιολόγηση του παρόντος προγράμματος δεν έχει ολοκληρωθεί έως την περίοδο Μαΐου - Ιουνίου, οπότε, μεταξύ άλλων, πρέπει να πληρωθούν λήξεις ομολόγων που διακρατά η ΕΚΤ...

Υπό το φως, δε, των αντιδράσεων που συνοδεύουν την ασφαλιστική μεταρρύθμιση, αλλά και του τρόπου με τον οποίον αυτή προωθείται, είναι σαφές ότι πρόκειται για μία υπόθεση με αβέβαιο τέλος.

Όταν ένα δράμα αρχίζει, το τέλος του δεν μπορεί παρά να είναι αβέβαιο. Η πλοκή, ωστόσο, αυτού του δράματος εξελίχθηκε εντελώς διαφορετικά στην Κύπρο, από ό,τι στην Ελλάδα.

Εκεί, η τρόικα, πλην ενός μικρού διαστήματος στην αρχή, δεν υπήρξε ποτέ ο «φταίχτης» και οι άνθρωποι που κρατούσαν τις τύχες του τόπου στα χέρια τους ανέλαβαν την ευθύνη να τον οδηγήσουν σε ασφαλή ύδατα, αποκτώντας τη λεγόμενη «ιδιοκτησία» του προγράμματος προσαρμογής.

Εδώ, μας έφταιγαν πάντα οι «άλλοι», ο πολιτικός κόσμος αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων και προτιμούσαμε -κατά κανόνα- τα «εύκολα λόγια».

Ποιο λέτε εσείς να είναι το τέλος του δικού μας δράματος;